JG 19 nr 4 - Reynaertgenootschap

afb. 11
van de ware kunstenaar. Voor dit hazennummer is het meegenomen dat de haas
ook in beeld komt om de terugkeer naar het hof van Bruun en Isegrim mee te vieren.
Hoewel de gebroeders Gyselynck slechts eenmaal (impliciet) naar Van
Everdingen verwijzen, lijkt het ons zeer waarschijnlijk dat ze meer dan eens naar de
illustraties uit de druk van Schenk gekeken hebben. Zo doet de opbouw van de litho
‘Bl 15’ (afb. 11) ons denken aan de manier waarop Van Everdingen zijn prenten
samenstelt en opbouwt. De invloed van de illustraties uit de uitgave van de Latijnse
Reineke van Hartmann Schopper door Virgil Solis en Jost Amman vinden we in die
prent niet terug. Trouwens in Hartmann Schoppers Reineke konden we de uitbeelding
van deze scène ook niet vinden. De prent is dus gemaakt naar het handschrift
waar we lezen dat Reynaert ‘quam (…) als een hermijt’, maar ook Van Everdingens
invloed speelde mee. Het tafereel speelt zich af onder een eik met een bladerdek
dat de scène overkoepelt. Op de achtergrond ziet de toeschouwer, met zachte contouren
opgebouwd, een berglandschap en een wegvluchtende vos. Het landschap
is een sfeergevend onderdeel van de prent. Dit zijn allemaal stijlelementen die we
bij Van Everdingen terugvinden. Voorts tonen de makers ons wel een natuurgetrouwe
haan, maar die staat tegenover een vos gekleed als heremiet. We weten dat
de afgebeelde dieren op de prenten van Van Everdingen zelden antropomorf zijn.
Maar de Haarlems-Amsterdamse meester heeft dit tafereel ook uitgebeeld en op
die prent gebruikt ook hij een vos met menselijke trekjes. Ook Van Everdingens
(afb. 12) vos staat rechtop en is gekleed als heremiet. Als we deze prent nauwkeu-
Tiecelijn, 19, 2006