ed vertel nog eens... - het CommunicatieGilde

Anton Jansink
“Ga op tijd na of je woning
levensloopbestendig is.”
Maatschappelijke stage
“Toen ik in 5VWO maatschappelijke stage
moest lopen had ik echt geen flauw idee wat
te doen. Via een vriendin kwam ik terecht bij
de zwemvereniging en we gingen samen op
zaterdagochtend zwemmen met kinderen en
volwassenen met een lichamelijke of geestelijke
beperking. Nooit gedacht dat dat zó leuk
kon zijn en zoveel voldoening kan geven. Ik ben
D’r an! is mijn motto!
“Ik ben op mijn vijfendertigste van een hoge steiger gevallen. Het
is dus een wonder dat ik nog leef. Maar gemakkelijk is het nooit
geweest sindsdien. Toen ik goed en wel weer op de been was, na jaren
revalideren, kreeg ik er een paar beroertes achteraan. En kwam
er reuma bij. Toch ben ik nooit bij de pakken neer gaan zitten. Ik
was ingenieur en een harde werker. Thuiszitten was niets voor mij.
“D’r an!” is mijn motto. Die moed zakte mij de laatste jaren toch
behoorlijk in de schoenen. Ik hobbelde van de ene zorginstantie
naar de andere en zag mezelf steeds afhankelijker worden van
zorg en medicatie. Dat is niet wat ik wilde. Via de geloofsgemeenschap
kwam ik in contact met Petra. Samen met haar kreeg ik
mijn leven weer op rit. Binnenkort gaan we trouwen hoop ik nog
jaren sámen op eigen kracht mijn leven te leven. Niet achter de
geraniums en ook niet meer afhankelijk van anderen.”
Kleine aanpassingen kunnen veel betekenen
“Wie ouder wordt moet niet meer gaan
zitten wachten op een plekje in het bejaardenhuis.
Want dat is er over een paar
jaar niet meer. Althans, niet in de vorm
zoals wij dat altijd hebben gekend. Het
wonen zullen wij veel meer zelf moeten
organiseren. En daarvoor moet bij veel
ouderen nog een knop om. Dus vraag ik
er als voorzitter van de Ouderenraad extra
aandacht voor. Ik vind het belangrijk
dat ouderen zich bewust worden van die
ontwikkelingen. En van de noodzaak om
er na die stageperiode niet meer mee gestopt.
Nog steeds begeleid ik elke week een vast clubje;
mensen die dat dat anders zelfstandig niet
zouden redden. Maar het juist zo nodig hebben!
Om de beweging, de ontspanning en het meest
nog om het gezellige kletsen. Kom ik een weekje
niet, dan word ik echt gemist. Ik vind het fijn
dat ik van betekenis kan zijn voor een ander. En
ik zie gelukkig dat steeds meer leeftijdsgenoten
vrijwilligerswerk doen.”
na te denken over de plek waar je dan wél
oud zou willen en kunnen worden. Want
misschien woon je nu nog fijn en kun je
nog goed. Maar wat als dat anders is over
een paar jaar? Met die vraag zou je vandaag
nog aan de slag moeten. Juist als je
je nog jong en vitaal voelt. Het hoeft trouwens
niet eens altijd te betekenen dat je
moet verbouwen of verhuizen. Soms kunnen
kleine aanpassingen ervoor zorgen
dat je nog jaren op je vertrouwde stek kan
blijven.”
Simone Donker
“Iets betekenen voor een
ander.”
Nico Peeters
“Zorg dat je niet afhankelijk
wordt van anderen.”
23