ed vertel nog eens... - het CommunicatieGilde

familietrekjes
tiende verkocht hij al een dikke keuken”, vertelt
Ben trots. “Daarmee viel voor hem het kwartje.
Hij wilde ook de keukenhandel in.” Ben en zijn
compagnon gingen in ’94 uiteen. Daarna begon
hij voor zichzelf met Keukenland Wijhe. “Ook
weer een ietwat onlogische keuze”, stelt Ben.
“Wijhe was in die tijd nog niet zo dichtbevolkt
als nu. Ze hebben me voor gek verklaard.”
Maar binnen twee jaar begon de groeispurt
voor Wijhe. En Keukenland Wijhe profiteerde.
Fred had zich inmiddels geprofileerd als een
leergierige jongeman, alhoewel daarvoor wel
wat motivatie (een in het vooruitzicht gestelde
computer) nodig was geweest. Nadat hij bij wat
andere bedrijven ervaring had opgedaan, kocht
hij zich in bij zijn pa. De relatie tussen de twee
zou er niet onder lijden. “We hadden dezelfde
ideeën”, stelt Ben. “Hij maakte gemakkelijk
beslissingen. Als ik weg moest en Fred een
gesprek had met een klant, kon ik, als ik terug
kwam, al voorspellen wat Fred ze had verkocht.
En dat klopte dan ook.”
De kwaliteiten van zijn zoon? “Fred weet heel
goed wat er speelt in de markt. Hij heeft ontzettend
veel kennis en geeft niet op. Een verbeterpunt?
Dat zou zijn dat hij moet uitkijken
‘Als ze zeggen dat we linksaf moeten,
gaan we rechtsaf; niets moet!’
niet teveel aan te halen. Want dat doet hij. Hij
zit zo vol met ideeën, maar je kunt niet alles
ook daadwerkelijk realiseren.” “Pa is goed in
het organiseren van zaken”, stelt Fred op zijn
beurt. “Hij is niet echt een uitvoerder, maar wel
een goede coördinator. Hij weet altijd de juiste
mensen op de juiste plek te zetten.”
Fred redt zich inmiddels al jaren in zijn eentje,
natuurlijk ondersteund door zijn medewerkers.
Ben heeft zich nooit zorgen gemaakt over zijn
‘Het leven draait om
genieten. Niet gisteren,
niet morgen, maar nú!’
zoon. “Hij heeft zo ontzettend veel geleerd.
Toen ik de zaak van de hand deed, had hij net
zoveel ervaring als ik.”
flamboyant
Ben richt zich ondertussen op zijn hobby’s en
vele andere projecten. Van de Roalter Jong’s
tot de organisatie van korenevenementen. Hij
houdt ervan om op de voorgrond te treden, wie
hem in actie heeft gezien als flamboyante dirigent
van de Roalter Jong’s zal dat alleen maar
kunnen beamen. Wellicht dat dat het grote
verschil is met zijn zoon, die er ook durft te zijn,
maar liever wat meer in de luwte opereert. “Ik
heb daar niet zoveel mee”, zegt de laatste.
Ben: “Als voorzitter van SV Raalte moest ik wel
eens speechen voor een volle zaal. Maakte mij
niks uit. Ooit moest ik in het Spaans een toespraak
houden. Dat was toen FC Barcelona naar
Raalte kwam. Ik had twee tolken ingeschakeld.
Eentje om mijn toespraak om te zetten naar
het Spaans en eentje om me te helpen bij de
uitspraak. Ik kon echt geen woord Spaans, maar
het is me gelukt. Dat soort dingen, daar krijg ik
een kick van.”
Spijt? Daar doet Ben niet aan. Ja, hij heeft spijt
dat hij zijn moeder niet heeft gekend en dat
zijn bevalling haar dood zou betekenen, maar
verder niet. “Het leven draait om genieten. Niet
gisteren, niet morgen, maar nú! Herinner gisteren,
droom van morgen, maar leef vandaag.”
41