ed vertel nog eens... - het CommunicatieGilde

58
‘Misschien is er ergens een pokerhuisje?’
‘Roalter Wind? Nooit van gehoord, het spijt me.’
Ondertussen staat Frank Overmars uit Raalte te wachten op zijn gebakken
visje. We vragen hem ook om wat uitgaanstips. Hij raadt ons aan de
avond door te brengen bij Neuf of bij De Gouverneur. Wanneer we hem
vragen of hij buiten Raalte ook nog wat interessante tips heeft, haalt hij
zijn schouders op. ‘Buiten Raalte heb je niks. Heino? Helemaal niks.
Hier heb je een discotheek, café’s en winkels. Alles wat je nodig hebt.’
We wandelen richting Heino en aan de rand van Raalte komen we langs
Taveerne Tivoli. Tijd voor een bakje koffie, besluiten we. Achter de bar
staat Jorinde Timmer. Ze komt oorspronkelijk uit Heeten maar woont
tegenwoordig in Lemelerveld. Wanneer we vragen naar het casino in
Heino kijkt ze ons verbaasd aan. ‘Een casino? In Heino?’ Ze denkt na
maar schudt haar hoofd. Wanneer ze ons even later een geweldige
brownie voorschotelt (‘Zelf gemaakt’) meldt ze ons dat de kok wist te
vertellen dat er ‘vroeger een casino is geweest.’ We willen weten hoe
lang geleden dat is en ze haalt de kok er bij. Bardo Stok weet dat er een
‘illegaal casino’ is geweest, ‘iets met Turken maar het fijne weet ik er niet
van. Het heeft op de eerste verdieping gezeten waar nu restaurant Peter
Pan zit.’
Een avondje gokken in Heino zit er dus niet in. Toch zijn we nu nieuwsgierig
genoeg om onze tocht naar Heino te vervolgen om onderweg wat
roalter wind nr 9
meer te weten zien te komen over dit, voor Sallandse
begrippen, zeer exotische fenomeen. Een illegaal
casino is nog mooier dan een legaal casino, stellen
we tevreden vast. Naast de brownie is ook de appeltaart
geweldig maar dat komt ook door de stralende
aanwezigheid van onze gastvrouw. Ondanks het feit
dat ze tot onze verbijstering Roalter Wind niet kent
(‘Nooit van gehoord. Nee, zegt me helemaal niets’)
nemen we na een klein uurtje met enige tegenzin
afscheid. Het casino wacht!
Halverwege Heino lopen we binnen bij tankshop Tinq om proviand voor
onderweg in te slaan én navraag te doen naar het casino. ‘Ik kom uit Deventer
en ben hier nog maar een half jaar aan het werk.’ Ofschoon Turks
weet eigenaar Hasan Guclu niets van een illegaal casino. ‘Misschien is
er ergens een pokerhuisje?’ Guclu komt trouwens zelden in Raalte. ‘Het
is er wel mooi en lekker rustig.’ Zijn klanten komen er wel vandaan en
die kunnen in de toekomst rekenen op een uitgebreidere broodjesafdeling
want Guclu is ambitieus, zo blijkt ons al snel.
Via de Pruimersallee lopen we tussen de hoge beuken over het zandpad
verder richting Heino. We staan eventjes stil bij in de modder wroetende
varkens en wijzen en passant een echtpaar uit het Groningse Musselkanaal
de weg. Mevrouw Beekman is op weg naar een vakantiehuisje om
de 91ste verjaardag van haar moeder te vieren. We vervullen onze rol als
ambassadeur van Raalte met verve en sturen ze via een pittoreske route
naar de Velnerweg.
Over de Woolthuisweg sluipen we ongemerkt Heino binnen. De winkels
zijn nog open en dat biedt mogelijkheden om een souvenir te scoren. Bij
de eerste de beste winkel is het raak. Vera Huisman van Slagerij Mekers
biedt ons een ‘zelf gemaakte én bekroonde’ dreuge worst aan. Op onze