Nieuwsbrief 25 Stichting Doorgang - SPKS - Nfk

N IEUWS UIT DE S ECTIE D ARMKANKER
MIJN ERVARINGSVERHAAL OVER
DARMKANKER EN HIPEC
ONZE ACTIVITEITEN BREIDEN ZICH STEEDS MEER UIT VAN LOTGENOTEN-
CONTACT NAAR BELANGENBEHARTIGING.INFORMATIEVOORZIENING GE-
BEURT STEEDS VAKER DIGITAAL.WIJ WILLEN GRAAG DE MOGELIJK VAN
EEN SNELLE RAADPLEGING OF VERWITTIGING VAN ONZE ACHTERBAN
KUNNEN ORGANISEREN.
Darmpoliepen? Nooit van gehoord!
Toen bij mij in 2004 darmpoliepen
ontdekt werden, had ik daar nog
nooit van gehoord. Weliswaar had ik
altijd wel last van zwakke darmen,
maar darmkwalen zaten bij ons niet
in de familie. Als kind had ik wel
eens hele harde ontlasting gehad en
later kreeg ik soms scheurtjes die gingen
bloeden. Daar kreeg ik dan een
zalfje voor van de huisarts. Na de bevalling
van mijn twee kinderen had
ik last van aambeien.
Van een beetje bloed bij de ontlasting
keek ik dus niet op en ik ging niet
naar de dokter. Ook niet toen er slijm
bij de ontlasting zat, ik steeds vaker
diaree kreeg en langzaam begon af te
vallen. Eigenlijk vond ik dat wel prima,
want wie wil er nou niet slank
zijn? En door de dunnere ontlasting
had ik ook nooit meer last van
scheurtjes.
Pas toen de hele WC vol bloed lag
ging ik naar de dokter, maar toen was
het al te laat. De darmpoliepen waren
ontaard in darmkanker, die al was
uitgezaaid in mijn lymfeklieren. In
december 2004 werd ik laperoscopisch
geopereerd en werd veertig cm
dikke darm verwijderd.
CHEMOTHERAPIE
Daarna kreeg ik chemotherapie:
Oxaliplatin, gecombineerd met vijf
FU, via een operatief onder de huid
geplaatst infuus. Op die manier kon
ik mijn eigen chemo-tasje mee naar
huis nemen zodat de chemo 48 uur
achter elkaar door kon lopen.
Tegenwoordig krijg je gelukkig
Capecetabine (pillen) in plaats van
vijf FU, zodat je geen kastje meer
hoeft.
Mensen die van niets wisten vonden
dat ik er goed uitzag. Mijn haar viel
wel flink uit, maar gelukkig niet alles,
zoals bij de chemotherapie voor
borstkanker. Pas toen ik een longontsteking
kreeg met hoge koorts en
acht kilo afviel begon ik er slecht uit
te zien. Van de Oxaliplatin kreeg ik
verder neuropathie aan handen en
voeten, waardoor het leek of ze de
hele tijd sliepen en koud aanvoelden.
Dat aan mijn voeten is wel minder
geworden maar nooit meer helemaal
overgegaan.
Kanker in je buikvlies: dat wil je niet
weten! Toen volgde de periode na de
chemotherapie. Je bent uitbehandeld,
maar je weet dat de kans groot is dat
de kanker terugkomt. Ik bleef periodiek
onder controle. Echo’s van de
onderbuik (vooral lever) en longfoto’s.
Toen ik mijn oncoloog eens
vroeg waarom alleen die plekken gecontroleerd
werden zei hij: als kanker
in je buikvlies uitzaait dan wil je dat
niet weten, want we kunnen er toch
niets aan doen van je lever kunnen
we misschien nog een stukje afsnijden!
ANGSTAANVAL
In januari 2006 werd ik overvallen
door een angstaanval in het winkelcentrum.
Ik besloot professionele
hulp te zoeken.
Ik vond een hele fijne vrouwelijke
psychiater in Zeist met wie ik over alles
kon praten. Ook over de kinderen,
die door de combinatie van de
scheiding, mijn ziekte en een verhuizing
immers een driedubbele portie
ellende op hun bord hadden gekregen.
En over het gebruik van antidepressiva.
Ik hikte enorm aan tegen de beslissing
om die te gaan slikken, want
stichting DOORGANG | NIEUWSBRIEF NOVEMBER 2008 | pagina 14
Annemieke Muller (links) en Mendy Hermans.
ik zag het als een totaal faillissement
van mezelf als ik daaraan zou beginnen.
Ik besloot het niet te doen.
Rammelende eierstokken? In april
2006 kreeg ik opeens een grote tussentijdse
menstruele bloeding. Zoiets
had ik nog nooit eerder gehad. Ik
vertrouwde het niet en hoopte maar
dat ik misschien in de overgang was
geraakt. Een van de oncologen had
me namelijk gezegd dat je eierstokken
door de chemo konden gaan
‘rammelen’.
Een gynaecoloog in Gooi Noord
maakte een snelle echo, lachte me toe
en zei: “Mevrouwtje, als ik u zo aanzie
bent u nog lang niet in de overgang”,
en stuurde me weg. Mijn al geboekte
vakantie naar Portugal, voor
het eerst alleen met de kinderen, liet
ik dus maar doorgaan.
Een grote fout, bleek achteraf.
ERG ZIEK
Tijdens de vakantie werd ik erg ziek.
Ik kreeg heftige migraine aanvallen
met misselijkheid en pijn in mijn linkerzij.
De kinderen waren lastig en ik
had niemand om op terug te vallen.
Thuisgekomen bleek mijn linkernier
opgezet te zijn, omdat het vocht er
niet meer uit kon. Er werd een nier-