Nieuwsbrief 25 Stichting Doorgang - SPKS - Nfk

KANS OP KANKER
De meerderheid van de mensen met
een Barrettslokdarm krijgt geen adenocarcinoom,
zo bleek uit onderzoek
van een collega van Van Blankenstein.
“Minder dan 5 procent van de patiënten
krijgt uiteindelijk slokdarmkanker,
verreweg de meesten overlijden aan
andere oorzaken.” Omdat niet voorspelbaar
is welke mensen met een
Barrettslokdarm kanker ontwikkelen,
worden alle patiënten regelmatig onderzocht.
Er zijn de laatste jaren enkele
behandelingen ontwikkeld om het
Barrettslijmvlies te verwijderen, maar
de resultaten vallen volgens Van
Blankenstein nogal tegen. Een daarvan
is het met licht wegbranden van de
aangedane slijmvliescellen na toediening
van een lichtgevoelige stof.
Probleem is dat er geregeld kleine
groepjes cellen overblijven. “Zoiets doe
je trouwens alleen bij patiënten met
heel onrustige cellen - we noemen dat
dysplasie - die gemakkelijk binnen enkele
jaren kwaadaardig worden.”
Een andere mogelijkheid is het verwijderen
van het aangedane slijmvlies via
een endoscoop. “Die techniek passen
we toe in het Erasmus MC en het
Academisch Medisch Centrum in
Amsterdam. Nadeel is dat er nogal
eens littekenvorming optreedt die leidt
tot vernauwing van de slokdarm die je
dan vervolgens weer moet oprekken.”
TUMORVERWIJDERING
Vaak is opereren van slokdarmkanker
geen optie meer. In dat geval wordt
een flexibel buisje (stent) geplaatst om
de doorgankelijkheid voor voedsel en
drank te herstellen. Ook is lokale inwendige
bestraling mogelijk, waardoor
de tumor slinkt. Vooral patiënten in
een goede conditie en met een wat betere
overlevingsprognose reageren daar
heel goed op, weet Van Blankenstein,
waarbij hij verwijst naar een onder-
BETERE VOORSPELLINGRESULTATEN
SLOKDARMKANKEROPERATIE
SJOERD LAGARDE, ARTS IN OPLEIDING TOT CHIRURG, PROMOVEERDE IN
APRIL IN HET AMC OP EEN ONDERZOEK NAAR METHODEN OM COMPLI-
CATIES EN OVERLEVING NA EEN OPERATIE VOOR SLOKDARMKANKER BETER
TE VOORSPELLEN.
In Nederland zijn er ongeveer 1200
mensen met slokdarmkanker (red.:
volgens opgave IKC in 2005 zelfs
1546). Daarvan komen slechts 400
patiënten in aanmerking voor een
(zware) operatie.
OVERLIJDEN TIJDENS OPERATIE
Tijdens de operatie overlijdt vijf procent
als gevolg van de operatie zelf,
waarbij een nieuwe slokdarm wordt
gemaakt door een gedeelte van de
maag vast te hechten aan de slokdarm.
Deze operatie wordt gedaan in
het AMC. Na vijf jaar blijkt maar
liefst zestig procent van de patiënten
te zijn overleden.
N IEUWS UIT DE S ECTIES S LOKDARM- MAAGKANKER
WISKUNDIG MODEL
Lagarde onderzocht hoe preoperatief
beter te voorspellen is voor welke
patiënt de operatie succesvol zal zijn.
Met behulp van de patiëntengegevens
van de afgelopen jaren ontwikkelde
hij met succes een wiskundig model
dat de patiënt op meerdere factoren
bekijkt, zoals de dikte van de tumor
en het aantal uitzaaiingen in de lymfeklieren.
“Dat soort factoren wordt in dit
model gecombineerd en dat blijkt de
kracht van het model te zijn”, aldus
Lagarde.
stichting DOORGANG | NIEUWSBRIEF NOVEMBER 2008 | pagina 42
zoek van collega’s uit het Erasmus
MC dat enkele jaren geleden in The
Lancet werd gepubliceerd.
In het beste geval is opereren nog wel
mogelijk. De slokdarm wordt dan
verwijderd en het bovenste deel van
de maag verlengd. Dit kan echter alleen
als er geen verregaande doorgroei
is in het omliggende weefsel, als
er geen uitzaaiingen zijn op afstand
en als de conditie van de patiënt het
toelaat. Van Blankenstein: “Bij geringe
doorgroei en/of uitzaaiingen in de
omliggende lymfeklieren opereren we
in het Erasmus MC en in de
Amsterdamse centra ook, in het kader
van onderzoek soms voorafgegaan
door een combinatie van chemotherapie
en bestraling. Zo’n 20 tot
30 procent van deze patiënten heeft
daar over langere tijd toch behoorlijk
profijt van. Als je niets doet, weet je
zeker dat het fout gaat.”
W. van Hengel
COMPLICATIES VOORSPELLEN?
Ook onderzocht hij of het mogelijk is
complicaties te voorspellen. Lagarde:
“De ene patiënt ligt na de operatie
een week in het ziekenhuis en de andere
maandenlang op de IC. Als veel
complicaties waarschijnlijk zijn, kun
je beter kiezen voor een andere behandeling,
zoals bestraling.” Voor dit
onderdeel is meer onderzoek nodig
om tot uitspraken te komen.
SLECHT NIEUWSGESPREK
Verder onderzocht Lagarde, met behulp
van een enquête onder 200 geopereerde
patiënten van het AMC,
Erasmus MC en UMC Groningen, op
welke manier een arts ‘slecht nieuws’
kan brengen. Verrast concludeerde
hij dat tachtig procent van de patiënten
graag alle informatie wil hebben,
ook al is de prognose slecht. “Ze willen
exacte informatie; een uitleg het
liefst in getallen en niet met grafieken
of tabellen.” Slechts 15 procent staat
niet open voor een slechte prognose.
Bron: website van St. Lucas Andreas
Ziekenhuis Amsterdam. - 26 juni 2008