A (los bestand) Doordat in veel dialecten de ... - Flytande svenska

muil I, muile (v) - (ook) (ongunstig) 1. mens (als spreker): franke muil, stoute muile, lelijke muil;
2. mond: een grote muil opzetten; 3. (Gent) tong: nie op zijn muile gevallen zijn; 4. in: muilen
trekken - lelijke gezichten trekken; 5. in: een muile trekken - (Gent) pruilen; 6. in: mee een
muile lopen - (Gent) slecht geluimd zijn. // muileman (m) - (Hasp, Gent) opschepper;
luidruchtigpersoon. // muilement (o) - (Gent) smoelwerk. // muilen - (Hass) een grote bek
opzetten. // muilentrekker (m) - hypocriet, huichelaar. // muilentrekkerije (v) - (Gent)
schijnheilig gedrag, hypocrisie, huicherarij.
muil II. (m) [muulle] (= muildier) in: met de muil gaan – manillen (soort kaartspel) – W.
muis (v) – 1. (ook) kutje; 2. in: muishond (m) – a) (W) [muuzzont] – wezel; b) hermelijn; 3. in:
slapen 'lijk de muizen in 't meel – (Brg) schijnbaar slapen. // muisoor (v!) – (Brg) muizenoor,
langharig havikskruid (phytia myosotis). // muizenbrilletje (o) – oogje, ringetje (voor het
haakje). // muizenslaapje (o) - (Ant) hazenslaapje. // muizenkeutelkes (mv) - (Maas)
suikertjes op beschuit. // muizenpietje (o) [muuzzepietje] – (mW) (fig) speldenknop: ’t is maar
e muuzzepietje groot; ’t schilt maar e muuzzepietje. // muizenstrontjes (mv) - (W)
[muuzzestroentjes] chokoladehagelslag. – Zie ook muizen (ww).
muizelen – (Brg) [muuzzeln] verkruimelen, aan kruimels wrijven: brood muizelen. // muizeling
(v) – (Brg) [muuzzelienge] (verzamelnaam) kruimels.
muizen in: eruit muizen, er vanonder muizen - ertussenuit knijpen
muit I., muite (v) (oorspronkelijk ruikooi