A (los bestand) Doordat in veel dialecten de ... - Flytande svenska

schuif, schuive (v) - (ook) la; vgl. schof. // schuifachtig (bn) - glad, glibberig. // schuif-af (m) - 1.
(Brs, O, nL) glijbaan; 2. (nL) [sjievaaf] appelmoes. // schuifke (o) 1. plakje (beleg); 2. in: in
schuifkes - (B, A, Gent) stapsgewijze, met tussenpozen, in afleveringen, stap voor stap,
gespreid; 3. in: het schuifke krijgen - (Ant) afgewezen worden. // schuiven - (ook) 1. (v.
jaargetijde) vorderen; 2. in: beginnen te schuiven - (Brs) (v. voorraad) opraken, slinken. // zich
schuiven - (Brs) opzij gaan, plaats maken, opschuiven: schoft a (letterl. = schuift u); vgl. schiet
u.
schuifel in: schuifeltje (o) - (W) [schuuffeltsje] fluitje: den arbiter z’n schufeltje. // schuifelen -
(ook, o.i.v. Fr. siffler) (W, O) fluiten, gieren: hoort de wind, ie schuuffelt an ’t raam (Willem
Vermandere °16). // schuifelette (v) (W) [schuuffelette] (contaminatie van schuifeltje en Fr.
sifflet = fluit) - fluitje - W.
schuilhokje (o) - (bij halte o.v.) abri, wachthuisje, bushokje, tramhokje. // schuilhuisje (o).
schuim in: schuimen - (ook) 1. roven; 2. klaplopen. // schuimer (m) - (ook) 1. rover; 2. (Ant)
landloper, avonurier; 3. (Ant) klaploper, nietsnut.
schuin in: ne schuine Gérard [zjeraar] - een achterbaks persoon - Gent.
schuiven, zie onder schuif.
schuiveren, zich - rillen, huiveren - Maas [schouvere].
schuldhond (m) - schuldenmaker - Ant.
schulp (v) - schelp - Maas. - Vgl. A.N. in zijn schulp kruipen.
schummel (m) - schimmel - Ant.
schup I., schuppe (v) - 1. schop i.a.b.; 2. spade; 3. (Brs) [schùp] schep; 4. (Vilv) hachee, gestoofd
vlees; 4. in z’n schup afkuisen - a) ermee nokken, aftaaien, afnokken; b) z’n laatste adem
uitblazen: ’k wil as ek man schup afkosj bai aa en plosj (Crèjateef Complot °8) - ik wil, als ik er
het loodje bij neerleg, bij jou een plaats. // schuppen (mv) - (kaartspel) schoppen. //
schùppengek (m) in: voor schùppengek staan - (nL) de klos, de dupe zijn. // schuppenzot (m)
- 1. schoppenboer; 2. in: voor schuppenzot staan - (Ant) de klos, de dupe zijn. // schuppenaas
in: van schuppenaas gebaren - (Brs) doen alsof z’n neus bloedt, zich van den domme houden;
vgl. van krommenaas gebaren. // schuppenzevenoog (m) - (Hass) sul; vgl. koekenvijfoog. //
schupstoel in: op z’n schupstoel zitten - (Ant) op zijn schopstoel zitten.
schùp II. in: schùpkees (m) [schùpkeis] - (Brs) schepkaas. // schùppen (ww) [schùppe] - (Brs) 1.
scheppen; 2. (een dief) aanhouden; 3. in: d’r ene schùppen - er eentje (= ’n biertje) drinken.
schuppes in: schuppes zijn - er vandoor zijn, er vandoor gaan, pleite zijn, z’n biezen pakken, ’m
smeren - Brs, Ant. [schuuppes]. - Vgl. schubbes.
schùppig (bn) (~Du. schäbig) - sjofel - nL.
schurde, schurdig (bn, bw) - 1. (W) onstuimig, wild; 2. (mW) gortig.
schuren - (ook) (de vloer) schrobben.
schùrgen [schùrge] - sjouwen, kruien - Maas, nL.
schurre (m) - woesteling. // schurrevel (o) - ruwe huid - Gent.
schurremurre (o) [schùrremùrre] - schorremorrie - Ant.
schutkring, zie schutskring.
schutsel (o) - 1. schutting; 2. schot, tussenschot; 3. kamerscherm.
schutskring (m) – (bij besmettelijke veeziekte) bufferzone, kordon. – Zie ook cordon sanitaire.
schuttersmaatschappij (v) - schuttersvereniging, schutterij.
schuurdeur (v) - (ook) (scherts) - gulp: dijn sjeerdier steit upe - je gulp staat open - nL. - Opm: het
woord is allicht beïnvloed door het verkeerd geïnterpreteerde Maaslandse schruursgat.
schuw, zie schouw II.
sciatique (v, o) [siatiek] (