A (los bestand) Doordat in veel dialecten de ... - Flytande svenska

deer I. (m) - 1. schade, letsel; 2. hinder: ergens deer van hebben. - Vgl. deren.
deer II (m) - durf. Zie derren.
deerlijk (bn) [dêrlik] - (ook) ziekelijk, zwak, deerniswekkend, tenger, bleek. // Deerlijk
(gemeente in West-Vlaanderen) in: ze komt van Deerlijk - ze ziet er ziekelijk uit - W.
dees, deis (aanwijzend vnw) - 1. dit: met dees weer blijf ik binnen ; 2. deze: op deis manier los-te
probleimen op (Crèjatief Complot °6); op dees moment – voor het ogenblik, op dit moment. //
de dees (zelfst. vnw) - deze: een kans gelijk de dees, welnee, zo vind ’k er vast geen drij
(Wannes van de Velde °1) - A, B.
deesdag - dinsdag - L.
deesreeg, dezereeg (bw) – zo-even - zL - Vgl. estreeg
défaut (m) [deffo] (Fr) - 1. (fabricage)fout; 2. lichamelijk of geestelijk gebrek.
defel (m) - brij, modder - W.
defrent, zie diffrent.
deftig (bn, bw) - (ook) 1. fatsoenlijk, net, netjes, keurig: een deftige kuisvrouw; deftige
werkkledij; deftig eten; 2. (zL) terdege, ronduit, rechtuit: deftig zijn gedacht zeggen.
deggeren - (in water of slijk) plonzen, ploeteren - Mech.
degoutant (bn) [degoettant] (