richtlijn Vroegtijdige psychosociale interventies na rampen - Impact

Screening
Overige overwegingen
Het uitvoeren van een dergelijke screening in de acute fase na een schokkende gebeurtenis stuit op
grote problemen. Ouders en professionals op scholen zijn begrijpelijkerwijs beschermend naar kinderen en
hebben vooral weerstand tegen buitenstaanders die informatie willen inwinnen over en van de kinderen.
Wanneer een kind een traumatische gebeurtenis heeft meegemaakt en op een afdeling Spoedeisende
Hulp (SEH) wordt behandeld, dienen de SEH-medewerkers de ouders of begeleiders te informeren
over de mogelijkheid van het ontwikkelen van PTSS-symptomen (bijvoorbeeld slaapproblemen,
nachtmerries, concentratieproblemen en irritatie) en aanraden om contact op te nemen met de
huisarts wanneer deze symptomen langer dan een maand aanhouden.
Aanbeveling
De werkgroep beveelt aan dat wanneer wordt besloten om kinderen en adolescenten na een
schokkende gebeurtenis te screenen op symptomen van ASS, informatie verzameld dient te
worden via zowel het kind als de ouders/verzorgers.
3.4 Moment van screening
Wetenschappelijke onderbouwing
Er is één onderzoek waarin vroege screening op PTSS-symptomen (1 week na de traumatische
gebeurtenis) werd vergeleken met latere screening (1 maand na de traumatische gebeurtenis)
met als doel het voorspellen van een diagnose PTSS na 4 maanden (Shalev e.a. 1997, zie ook
paragraaf 3.1). Er werd geen verschil in overall diagnostische accuratesse gevonden als de screening
werd uitgevoerd 1 week of 1 maand na het trauma. De auteurs concluderen dat vroege screening
geen reden is om een maand te wachten voordat men bruikbare data kan verkrijgen.
Silove e.a. (2003) concluderen dat de ernst van PTSS-symptomen in de eerste maand bij alle
patiënten na een verkeersongeval lijkt toe te nemen. Dat maakt het moment van afname binnen
deze maand een belangrijke bepalende factor voor de score op het screeningsinstrument.
Conclusie
Niveau 3
Er zijn voorlopige aanwijzingen dat vroege screening op ontwikkeling
van PTSS met vergelijkbare accuratesse kan worden uitgevoerd als latere
screening.
B Shalev e.a. 1997
Overige overwegingen
Brewin (2005) veronderstelt dat directe vaststelling van PTSS-symptomen na een trauma niet
verstandig is, omdat het niveau van PTSS-symptomen direct na een trauma geen goede voorspeller
is voor het risico op de latere stoornis.
Wessely (2003) beschrijft in een hoofdstuk over screening een aantal nadelen van vroege screening,
namelijk dat gevallen van PTSS met verlaat begin kunnen worden gemist, dat er een grote kans is
40