richtlijn Vroegtijdige psychosociale interventies na rampen - Impact

Bijlage 3 Ervaringen van getroffenen
iemand aan het bed moet zitten. Men dient te zorgen dat deze mensen niet tussen de wal en het
schip raken. Het is belangrijk dat een organisatievorm gevonden wordt om dit te waarborgen. Zo zou
bijvoorbeeld een buddy kunnen worden ingeschakeld zodra de persoon uit coma komt. Zodra dan het
lichamelijk herstel op een acceptabel niveau is, starten de eerste zes weken van vroege psychosociale
interventies. Bij getroffenen die brandwonden hebben opgelopen is bekend dat men in de eerste
periode van fysiek herstel nog niet open staat voor psychosociale interventies. Ook voor deze groep
gaat de periode van ‘vroege interventies’ dus pas van start wanneer een acceptabel niveau van lichamelijk
herstel is bereikt.
Voor patiënten die in coma zijn geraakt is verder van belang dat ergens wordt vastgelegd wat er de dag
van de ramp met de persoon is gebeurd. Op deze manier wordt voorkomen dat de getroffene later met
veel moeite allerlei stukjes bij elkaar moet zoeken en met veel vragen en onzekerheid blijft zitten.
Overweging
Geef getroffenen binnen 24 uur na de ramp (of binnen 24 uur nadat ze uit coma komen) de
gelegenheid hun verhaal te vertellen. Biedt hier ook na een lange periode nog gelegenheid voor.
Bij getroffenen die uit een coma komen of ander ernstig lichamelijk letsel hebben opgelopen
geldt dat de periode van de eerste zes weken van vroege psychosociale interventies start zodra
het lichamelijk herstel op een acceptabel niveau is.
Aanspreekpunt
Getroffenen geven aan dat het belangrijk is om na de acute fase één aanspreekpunt te hebben waar
men terecht kan met praktische vragen. Zo vertelde een van de aanwezigen dat haar ziekteverlof
door haar werkgever werd ingetrokken toen ze dit verlof na de ramp bij haar familie in Suriname
doorbracht. Ze wist op dat moment niet wie ze moest bellen om dit op te lossen. Deze kwestie kostte
haar veel energie en bezorgde haar extra zorgen. Als mogelijke strategie voor het organiseren van
een aanspreekpunt denkt men weer aan een buddysysteem. De getroffene wordt daarbij gekoppeld
aan iemand die zelf een ramp heeft meegemaakt, of zich anderszins capabel voelt. Deze persoon
kan gebeld worden voor vragen. Hij hoeft niet alles zelf te kunnen beantwoorden, maar dient wel te
weten waar men voor hulp terecht kan. Andere strategieën voor het creëren van een aanspreekpunt
zijn een eenloketsysteem na een grootschalige ramp, of het inzetten van slachtofferhulp. Getroffenen
ervaren het als een meerwaarde dat slachtofferhulp aan huis komt en flexibel inzetbaar is, waarbij
men in de eerste fase desnoods elke dag kan langskomen waarna de frequentie wordt afgebouwd.
Als nadeel ervaren ze het feit dat je als getroffene zelf moet vragen of ze langskomen: ’Je moet als
getroffene al zoveel drempels over’.
Overweging
Biedt getroffenen na de ramp één aanspreekpunt voor vragen en problemen. Dit kan bijvoorbeeld
via een buddysysteem, een eenloketsysteem of slachtofferhulp.
83