1dy54n4

maarten steinbuch
Sinds kort rijdt er een bijzondere auto rond in Helmond: de
Tesla. Een elektrische auto die tot de verbeelding spreekt,
met een sportief uiterlijk en een range van wel 400 kilometer.
Een iPad op wielen, zo noemt de eigenaar het technische
hoogstandje. Deze trotse autobezitter, Maarten Steinbuch,
spreekt minstens evenveel tot de verbeelding.
maarten
steinbuch
foto kasper van ‘t hoff
tekst koen chatrou
Maarten Steinbuch is een man met een
overvolle agenda. Bekend als de ‘goeroe’
van elektrisch rijden en professor op de
TU/e, maar ook enthousiast blogger en trotse
bezitter van het paradepaardje onder de
elektrische auto’s. En dan is hij óók nog eens
een trotse Helmonder die in de zomer álle
restaurants in de stad bezocht.
Wie de werkkamer van Maarten Steinbuch in
de TU/e binnenstapt, lijkt in een film te zijn
beland. Precies de kamer van een professor,
zoals je die voor ogen hebt. Stapels vol
boeken en paperassen, de hele wand vol.
Maarten Steinbuch straalt aan tafel één en al
rust uit, niet gehinderd door de wanorde om
hem heen. “Ik roep altijd dat ik alles terug
kan vinden, maar dat blijkt toch niet altijd zo
te zijn”, lacht hij.
Een workaholic. Zo zou je Maarten
Steinbuch kunnen noemen. Hoewel, het
doet hem geen recht. Hij geniet met volle
teugen van zijn werk, maar praat met
minstens evenveel liefde over zijn vrouw,
kinderen en ‘opknapboerderij’ aan de rand
van Brandevoort. Op zijn blog wisselt hij
berichten over zijn Tesla af met een bericht
over een nieuwe microchirurgierobot en een
blog over zijn kippen. “De weekenden zijn
altijd vrij, dat heb ik altijd zo gedaan. Anders
houd je dit niet vol”, lacht hij. Voor 8.00 uur
zit hij vaak al aan zijn bureau. Om 18.30 eet
hij thuis met zijn gezin en om 20.30 uur gaat
de laptop weer open. Het zijn werkdagen
van twaalf, dertien uur. Een werkweek van
zeventig uur is dan ook geen uitzondering.
Muizen en de markt
Maarten en zijn vrouw werden vooral verliefd
op het huis, aan de rand van Brandevoort.
Een oude boerderij, een echte opknapper. De
verwarming wordt ook nu nog gestookt met
hout. Het huis kraakt, het is er soms koud en
er zijn heel veel muizen: Steinbuch vindt het
er heerlijk. De grond, de geiten en kippen die
rondlopen, de klusjes. “Ik ben opgegroeid
in een mooie omgeving, in Driebergen. Met
bossen en veel ruimte om me heen. Toen ik bij
Philips ging werken, zijn we in Heeze in een
nieuwbouwhuis gaan wonen. We hadden het
er naar onze zin, hebben zelfs meegedaan aan
de Brabantse Dag, maar we misten iets. Mijn
dochter ging naar school in Eindhoven. We
hebben toen met een passer een omtrek van
10 kilometer getrokken en Helmond kwam
in aanmerking.”, lacht de professor Systems
& Control. Maar hij voelt zich hier helemaal
48
maart 2014