1dy54n4

evelien kieboom
man voor het raam te zwaaien. Hij kwam
ons welkom heten in de buurt.”
Het pleintje waaraan Evelien en haar vriend
Jaap wonen heeft wel camerabewaking,
er waren in het recente verleden wat
toestanden met een groepje jongeren dat de
buurt onveilig maakte. “Maar ik vind dat
het je rijker maakt als je, zoals wij hier,
multicultureel woont.”
Kleine charmeur
Evelien vertelt terwijl ze aan het aanrecht
wat druiven wast, die ze met een paar
koekjes op een schaal legt. Ze komt net
terug van haar werk en heeft nog niet
gegeten. Haar zwart-witte hondje Piewie
rent enthousiast tussen haar en mij heen
en weer, snuffelt, blaft en gaat dan onder
de tafel liggen. Het lijkt me een kleine
charmeur, die met een schuin kopje naar
me op kijkt. “Piewie heb ik steeds met
me meegenomen,” zegt Evelien. “Van
Deurne naar Helmond, van het kleine
appartementje in de Molenstraat naar hier.
Door met hem lange wandelingen te maken,
hij moest tenslotte uitgelaten worden, heb
ik de stad leren kennen. We gingen naar het
centrum, naar verschillende wijken en op
de fiets naar de Warande. Naar de bossen
rondom de stad. Ik houd van het bos, heel
anders dan het open en lege Zeeland, maar
ook fijn. Het is gewoon heerlijk om buiten
te zijn.”
Een eigen zaak
“De klanten kwamen niet met bosjes
tegelijk aanwaaien in het begin. Ik had
veel steun van mijn ouders, zonder hen zou
ik het toen niet gered hebben. Gelukkig
vroegen ze bij OPI of ik, op freelance basis,
voor hen demonstraties wilde gaan doen.
Nou, graag! Daardoor reed ik in de regio
naar allerlei plaatsen om in drogisterijen en
salons nieuwe producten te laten zien. Bij
OPI merkten ze wel dat ik graag vastigheid
had. Ze brachten me in contact met Anne,
die iemand zocht voor twee dagen in haar
salon. Het was meteen duidelijk dat we
een enorme klik hadden samen. En meteen
kwam al ter sprake of ik niet als zelfstandige
erbij wilde komen; voor mezelf beginnen
dus! Geen moment heb ik spijt gehad van
die beslissing!
Anne heeft haar bedrijf vanaf de grond
opgebouwd. Het was fijn om daaraan mee te
kunnen helpen. Na vier jaar zijn we naar een
groter pand verhuisd, aan de Braaksestraat.
We konden het pand helemaal naar onze zin
maken, het ons eigen karakter geven.
Door met mijn hondje te
gaan wandelen heb ik de stad
goed leren kennen.
We werken er nu met z’n vijven: twee
kappers, twee nagelstylistes en een
schoonheidsspecialiste. Door de opleiding
visagie kan ik mensen goed adviseren
over het opbrengen van make-up. Meestal
komen vrouwen bij me als het om een
bijzondere gelegenheid gaat, bijvoorbeeld
als iemand gaat trouwen. Het mooiste is
als je de pluspunten van een gezicht kunt
benadrukken, op een natuurlijke manier.
Maar ik geef ook workshops over hoe je
jezelf goed op kunt maken.”
“Intussen is het verzorgen van nagels
routine geworden. Daar haal ik niet meteen
elke dag inspiratie uit. Maar des te meer
uit de mensen! Ik vind mensen boeiend.
Ik werk een uur met iemand en steeds
centrum
ontstaan er interessante gesprekken, mooie
en soms vreemde verhalen. Ook wel eens
verdrietige, over een moeilijke relatie of zo.
Die verhalen worden vervolgverhalen, want
vrijwel iedereen komt elke vier, vijf weken
terug. Zo kon ik ook de zwangerschap van
iemand van maand tot maand volgen en
daarna het kindje bewonderen!”
Evelien lijkt me een vrouw die optimistisch
in het leven staat. Ze is ondernemend,
open en eerlijk, zoals ze zelf zegt. “Ik gun
mensen heel veel. Het is fijn om te zien
als mensen gelukkig en tevreden zijn. Ik
houd gewoon van mensen. Ook van dieren
trouwens. Ja, dat gaat wel ver,” zegt ze een
beetje verontschuldigend, “ik vind het al
erg als ik op een worm ga staan.”
Helmond: leuke stad!
“Soms reageren mensen wel eens met
een grijns als ik vertel dat ik in Helmond
woon. Dan verdedig ik de stad altijd. Er is
veel te doen, ook voor jonge mensen. Het
festival Impact bijvoorbeeld. En het nieuwe
Speelhuistheater is geweldig. Laatst hebben
we daar Jandino gezien, helemaal te gek.
Helmond is ook een groene stad met kleine
parkjes overal. En het valt me op dat er
veel kunst op straat is. Ik vind dat bronzen
profiel van een vrouw op de Markt mooi,
en ook het mannetje dat op een bankje zit
met zijn hondje in de kasteeltuin. Nee, ik
vind Helmond echt een leuke stad!”
Terwijl ik mijn jas aantrek bij het weggaan,
wijst Evelien in de gang naar een paar
fotootjes, gemaakt in een fotoautomaat op
het station, met drie lachende gezichten
dicht bij elkaar. “Dat zijn we,” lacht ze,
“twee van mijn superleuke collega’s en ik.”
En dan wordt haar glimlach nog groter en
onthult ze: “Ik ben zwanger!”
96
maart 2014