1dy54n4

INTERVIEW
Als Evelien vanuit Zeeland, waar ze opgroeide, in het donker
over de Kasteel Traverse terugrijdt en ze het kasteel van Helmond
verlicht ziet in het groene of warm paarse licht en aan de andere
kant van de brug het Havenplein met de sprankelende fonteinen,
dan denkt ze: “Wow, wat is Helmond mooi!” Dan heeft ze
hetzelfde ‘thuiskomen’ gevoel als wanneer ze in Zeeland de
wereldwijde open vlakte in rijdt... Twee totaal verschillende
werelden, maar toch hetzelfde gevoel.
Evelien
tekst marije goris
foto’s rachel gruijters
Biervliet
Evelien (29) groeide op in een klein dorp in
het Zeeuwse Biervliet. “We zijn een hecht
gezin, mijn ouders, mijn zus Marlieke en
ik. Ik ben beschermd opgevoed met veel
aandacht en liefde. Als ik mijn ogen sluit en
terugdenk aan mijn ouderlijk huis, dan ruik ik
de zilte zeelucht, dan denk ik aan het heerlijke
eten dat mijn moeder altijd maakt en aan de
vrijheid die mijn ouders ons gaven. Ook de
vrijheid van het Zeeuwse landschap voel ik
nog steeds. Biervliet ligt mooi, hoor, maar
het heeft nog geen 2000 inwoners. Een jong
en ondernemend iemand als ik moest mijn
vleugels wel uitslaan. Maar ik kom nog steeds
graag ‘thuis’ om me te laten verwennen door
mamalief, terwijl papa aan mijn auto sleutelt
zodat deze weer veilig op de weg terug rijdt
naar Helmond.”
Het was de liefde, die haar deed verhuizen
naar Brabant. Eerst naar Deurne, en daarna
naar Helmond. Een stad die voor haar de
juiste balans heeft tussen een grote stad als
Utrecht, waar ze even op kamers zat, maar
die ze te groot en te hectisch vond, en het
Zeeuwse dorp van haar jeugd.
Nagelstyliste
Evelien is nagelstyliste. Ze heeft samen met
een paar collega’s een prachtige studio waar
ze fulltime werkt. Eigenlijk wilde ze grimeuse
worden. “Het leek me geweldig om mensen
te grimeren in het theater. Op de opleiding
kregen we opdrachten met een beschrijving
van een karakter. Aan de hand daarvan
moest je iemand opmaken. Dat kun je met
grime mooi ondersteunen, iemand helemaal
iemand anders laten zijn. Al gauw bleek dat
ik te weinig fantasie heb om uit mezelf zo’n
karakter te maken. Het was toch niet echt
mijn ding. Daarna heb ik hier in Helmond de
opleiding tot nagelstyliste gedaan bij OPI.”
Toen de relatie met haar vriend over was, wilde
ze niet terug naar Biervliet. “Terug kan altijd
nog,” zei haar moeder wijs. Evelien kende
Helmond niet, maar het leek haar wel een
leuke stad. Ze vond via internet een piepklein
appartementje in de Molenstraat. Waar ze
een klantenkring als beginnend nagelstyliste
probeerde op te bouwen. En waar later haar
nieuwe vriend Jaap, die ze inmiddels had
leren kennen op het festival Wish in Beek
en Donk, bij haar introk. Overvol, maar heel
gezellig. Sinds twee jaar wonen ze in een huis
met een tuin in de binnenstad.
“De Marokkaanse en Turkse mensen hier in
de straat zijn heel gastvrij. Je ziet ze vaak
met schalen met eten over straat naar elkaar
lopen. Het ruikt heerlijk. Volgens mij zijn dat
geweldige eetpartijen! De eerste dag dat we
hier kwamen wonen stond er een Marokkaanse
maart 2014
95