Download rapport - Biax Consult

BIAXiaal 435 7
en kleiafzetting (na circa 250 v.Chr.). De sedimentatie van dit dek (Kl-2) is vermoedelijk
begonnen toen nog mensen actief waren in de Vergulde Hand-West. Een takkenpad (pad
01) in vondstzone 07 is namelijk gedeeltelijk op de eerste kleiafzettingen van de
overstroming aangelegd. Ook is op grote schaal klei in het veen getrapt. In een later
stadium van de kleiafzetting is zelfs nog een klein knuppelpad (pad 03) aangelegd. Deze
vernatting sluit de bewoning uit de Midden- en Late IJzertijd af en heeft in de hele
Vergulde Hand-West een kleidek achtergelaten.
4.4 LATE IJZERTIJD EN ROMEINSE TIJD
Het landschap waarin de menselijke activiteit in de Late IJzertijd en Romeinse tijd
plaatsvond, ontstond vermoedelijk vanaf 200 v.Chr. uit de overstromingen die volgen op
de activiteitenfase van de Midden- en het begin van de Late IJzertijd. Aanvankelijk wordt
onder invloed van deze overstromingen klei (Kl-2) afgezet. In vondstzone 01 volgt dan
een fase met veengroei (Hv-2). Deze fase ontbreekt in de vondstzones 07 en 08. Hier lijkt
sprake van continue kleiafzetting (Kl-2.15). Mogelijk begon de verlanding van dit deel
van de Vergulde Hand-West pas later. Dan volgt een fase met een regelmatig
terugkerende klei-overslibbing (C-1). Deze overslibbing gaat mogelijk door tot in het
eerste kwart van de 1e eeuw n.Chr. Vanaf de 1e eeuw v.Chr. wordt het gebied
ogenschijnlijk wel weer met enige regelmaat bezocht en gebruikt door mensen. Tot in de
3e eeuw n.Chr. lijkt er geen sprake meer van bodemvorming en sedimentatie.
De eerste menselijke activiteiten beginnen in de Vergulde Hand-West in de 1e eeuw
v.Chr. Verspreid in het gebied zijn enkele palen vastgesteld en in de vondstzones 01 en
09 stonden tevens twee kleine gebouwen uit deze eeuw. In de loop van de 1e eeuw n.Chr.
wordt het terrein ook voor bewoning gebruikt. In vondstzone 01 is een deel van een
nederzettingsterrein opgegraven. In vondstzone 09 zijn palen en wat aardewerk uit deze
tijd vastgesteld. Nadat de nederzetting in vondstzone 01 is opgegeven, wordt op het
voormalige nederzettingsterrein een greppelsysteem (verkaveling 01) aangelegd.
Vermoedelijk is verkaveling 02 van de vondstzones 07 en 08 in dezelfde tijd aangelegd.
Het gebruik van deze systemen wordt in de 2e en 3e eeuw n.Chr. geplaatst.
De verkavelingen 01 en 02 zijn de belangrijkste contexten van het macrobotanische
onderzoek naar de hoofdperiode Late IJzertijd en Romeinse tijd. Zes van de tien monsters
(tabel 1) zijn afkomstig uit de greppels van deze verkavelingen. De verkavelingen zijn
waarschijnlijk in het begin van de 2e eeuw n.Chr. aangelegd. Enkele greppels zijn tijdens
het veldonderzoek over zeker 100 m gevolgd en moeten oorspronkelijk tot ver buiten de
vondstzones 01, 02, 07 en 08 zijn uitgelegd. De veldsystemen hebben een langere tijd
gefunctioneerd, want tijdens het gebruik zijn greppels toegevoegd en enkele opnieuw
uitgegraven. De verkavelingen behoren tot een type dat in Midden-Delfland op
verschillende plaatsen is aangetoond. 15 Voor het macrobotanische onderzoek naar deze
veldsystemen spelen twee vraagstellingen een belangrijke rol. In de eerste plaats wordt
onderzocht of sprake was van een gereguleerde waterhuishouding die in verbinding stond
met een (getijden) krekensysteem. In de tweede plaats wordt het gebruik van de velden in
de verkaveling voor akkerbouw en/of veeteelt onderzocht.
In de laat-Romeinse tijd overstroomt het gebied en wordt klei (Kl-2) afgezet. Ook de
greppels van de verkavelingen slibben dicht. De overstromingen moeten een geleidelijk
karakter hebben gehad, want er zijn geen noemenswaardige aanwijzingen voor erosie in
de vorm van verspoeling vastgesteld. Door de kleiafzetting zijn de oudere bodemlagen
plaatselijk wederom gaan zakken. Dit verschijnsel is vooral waarneembaar in het
noordwestelijke deel van de vondstzone. Hierdoor bestaat een aanzienlijk verschil in
dikte van het pakket. Aan het einde van de laat-Romeinse tijd gaat op het kleisediment
een bosveen groeien.
15 Van Londen 1995.