Pieter Lamoré en Anneke Vermeulen Cochleaire ... - Fenac

INTERVIEWDoor Willem Geurts, lid van de redactieInleidingHet aantal dove kinderen dat eencochleaire implantatie krijgt neemtnog steeds toe. De verwachtingen bijouders en gebruikers zijn hooggespannen.Het merendeel van de geïmplanteerdenziet de mogelijkhedenom tot open-spraakverstaan te komensterk verbeteren. Toch is succes bijeen Cl allerminst verzekerd. In ditartikel komen twee jonge mensen enhun ouders aan het woord. Bij de eenverliepen operatie en revalidatie naarwens, bij de ander kwam het niet totbetere hoormogelijkheden. Hunbevindingen.Vorsend bladeren Jaap van Hoof enMartijn van Heesch door de boeken,die hun moeders voor de gelegenheiduit de kast haalden. Twee jonge mensendie een ervaring delen: beidenondergingen een Cl- operatie. Voorde één, Jaap, verschafte de ingreeptoegang tot betere (communicatie- enstudie-) mogelijkheden. Voor Martijnevenwel bracht de operatie uiteindelijkniet het beoogde resultaat.Met grote belangstelling -onderbrokensoms door enige hilariteit- vergelijkthet tweetal eikaars herinneringenuit een bewogen episode in hun jongebestaan. Correspondentie, foto's, verslagen,tekeningen, dagboeken, eenselectie uit zorgvuldig bewaarde persoonlijkedocumenten die hoorden bijde ingrijpende CI-operatie. Beidenzijn helemaal doordrongen van deimpact die de medische ingreep in1993 op hun bestaan heeft gekregen.De moeders, Els van Hoof en Maikevan Heesch, vullen hiaten uit Jaap'sen Martijn's jeugdjaren op en belichtende rol van de ouders bij de keuzetot een CI-operatie.Zowel de 19-jarige Jaap als de 16-jarigeMartijn zijn in 1993 geopereerd inhet Nijmeegse Sint-Radboudziekenhuis.Jaap in maart, Martijn in september.In de daaraan voorafgaandeperiode leerden zij elkaar -door toedoenvan de moeders- kennen. Ook alzijn de uitkomsten voor de twee jongemensen zo verschillend, in zeker éénopzicht is er sprake van een overeenkomst.Zowel Martijn als Jaap werkenenergiek aan hun toekomst. Na zijnMAVO-diploma verdiept Jaap zichmomenteel op het Koning Willem ICollege in Den Bosch in het vakTechnische Informatica. Martijnhoopt over anderhalf jaar met eendiploma Consumptieve Techniekenhet Instituut voor Doven te verlaten.De aanloop"Onze verwachtingen? Ik denk datwe heel reëel waren. Eigenlijk rekendenwe op niet meer dan dat Jaap eenkind zou worden met hoorresten. Dathij dank zij die hoorresten meermogelijkheden zou hebben. Hoe Jaapdie kansen dan verder zou gaanbenutten, dat zou van hemzelf afhangen."Els van Hoof denkt terug aande eerste vraag, die zij en haar echtgenootzich stelden: "Willen wij datons kind een cochleaire implantatiekrijgt?" Niet gemakkelijk, zo erkentzij. "Want als ouder ben je vaak in depositie dat je een keuze maakt voor jekind. Op zijn minst heb je een groteinvloed op de keuze die het kind metjou maakt. Wij hebben Jaap gesteundin de keuze die hij ging maken. Vanmeet af aan hebben we dat benadrukt."Jaap beaamt de woorden vanzijn moeder, zorgvuldig formulerend:"We hebben er thuis veel over gesproken.Natuurlijk wist ik ook dat ikgeen horende zou worden. Tochwilde ik graag de Cl". Voor Jaap teldeeen ander belangrijk aspect sterk mee.Als drager van het Usher-syndroomkampt Jaap bovendien met toenemendevisusproblemen. "Dus is hetwaarnemen van geluid voor mij vanheel groot belang. Ik ben aangewezenop geluiden", verduidelijkt Jaap haastten overvloede."Martijn was jonger, een Cl had zekervoor hem een uitkomst kunnen zijn.Naarmate de leeftijd lager is, des tegroter de kansen op succes, zo luidtde theorie. Waar wij vooral aan dachtenwas de veiligheid. Met name verkeersgeluiden.Als hij die maar eenszou kunnen horen, dat was al eenheel geruststellend vooruitzicht", verteltMaike van Heesch. Wat ook meespeeldein de beslissing om Martijnaan te melden, was het horen vangespreksgeluiden. "Het leek ons ergbelangrijk dat Martijn in een gesprekzou kunnen volgen wie er aan hetwoord was. Bovendien zou zijn sprekensterk kunnen verbeteren."VHZ . jaargang 41 nummer 4 . december 2000