07 magazine Leef!

De bel gaat aan de Voorstraat
29. Het is begin 2014 en er staat
een man voor de deur die zich in
gebroken Nederlands voorstelt
als Bart Vegt. Of hij even in het
huis mag kijken. Bart blijkt in 1960
te zijn geëmigreerd naar Canada
met zijn ouders en tien kinderen
en heeft hier vanaf zijn geboorte
gewoond. Natuurlijk laat ik hem
binnen en lijdt hem rond. Ik zie
hem glunderen bij de aanblik
van onze studio, want nu is Buro
Binnen (de maker van Leef!) de
bewoner en alles lijkt nog op
vroeger volgens Bart.
Bloed kruipt
TEKST THOMAS STEENVOORDEN
BEELD BURO BINNEN
O
waar het niet gaan kan
60
Bart is een paar weken in Nederland en
verblijft in een appartement in Noordwijk
aan Zee. Hij heeft een hele week
oude schoolvrienden opgezocht en een
soort van reunie georganiseerd met klasgenoten
van de Wilhelminaschool en
laat mij een foto zien van de zesde klas
uit 1960. De namen staan erbij maar dat
is niet nodig want Bart wijst iedereen zo
aan en noemt de naam. Hij is duidelijk
nog begaan met het verleden en met
Noordwijk. De verhalen over vroeger
komen naar boven en ik vertel hem dat
ik vrijwilliger ben bij de KNRM. Dat wekt
zijn interesse en al snel spreken we af om
met zijn oude klasgenoten daar bij elkaar
te komen. Aan tafel zitten ruim veertien
oud klasgenoten die onder het genot van
een kopje koffie de verhalen van vroeger
delen. Maar ook hoe het hen vergaan is.
Het is een emotioneel maar ook vrolijk
weerzien.
FOTO BOVEN 2015 VLNR: MARCO, NICO,
PAULA, MARTIN, FRED, JOHN, BART, WALTER EN
INEKE. JONGSTE ZUS JACKIE WAS NIET IN NL.
Een jaar later
Het is bijna zeven maanden later wanneer
ik gebeld wordt door dezelfde Bart.
‘We komen met de hele familie in augustus
naar Nederland en willen graag jouw
huis bezoeken. Mag dat?’ Tuurlijk antwoord
ik, wees welkom. En zo gebeurde
dat half september weer mijn deurbel
ging. Het is Bart die voor de deur stond.
He... nee het is een ander die er op lijkt.
‘Hello i am John from Canada’, de broer
van Bart dus. John is als een van de eerste
aangekomen in Nederland en is een
en ander aan het regelen voor de andere
broers en zussen. Ze willen het huis bezoeken
en het is nog best lastig dat met
zijn allen op hetzelfde tijdstip af te spreken.
Ze willen ook de vuurtoren bezoeken.
Of ik dat kan regelen. Zo zijn we
enkele dagen later weer in het boothuis
van de KNRM voor een tweede reunie
met een bezoek aan de vuurtoren en aan
de Voorstraat 29. Inmiddels ben ik zelf
nieuwsgierig geworden naar het verhaal
van de familie Vegt en hun emigratie.
Daarom spreek ik later opnieuw af met
Bart en John.
Familie Vegt
Opa Johannes Vegt (1874) startte rond
1900 een kruidenierszaak aan de Voorstraat
27. Op oude foto’s zien we opa Vegt
en zijn zoon Arie voor de winkel met
telefoon nummer 4. Trots poseren zij
voor de fotograaf. Een nieuwigheid in
die tijd. Boodschappen werden met een
bakfiets bij de klanten thuis afgeleverd.
Het was nog een kleine gemeenschap en
alles speelde zich af rond de Voorstraat,
die vol met winkels en andere bedrijven
stond. Slager, dokter, tandarts, smid,
ziekenfonds en de bank. Alles op loopafstand
en iedereen kende elkaar. Opa was
een echte ondernemer en liet in 1905
Terminus bouwen. Exact naast de plek
waar de blauwe tram stopte om de toeristen
uit Leiden en omstreken af te zetten.
Hier kwam ook de naam vandaan,
een terminal als eindpunt van de tram,
werd Terminus. In eerste instantie verhuurde
hij de onderverdieping als winkel
en appartementen boven. Na zijn pensioen
trok hij zelf in het woongedeelte
van Terminus en bleef daar tot zijn dood
in 1965. Omdat opa geen testament had
opgesteld, werden zijn bezittingen openbaar
verkocht en ging het grootse deel