oktober 2009 nummer 5

G. chuquisacanum, de planten die bij
Boyuibe groeien, worden zonder tegenwerpingen
bij G. pflanzii ingeschoven.
De populaties die bij Lagunillas
en noordelijk ervan voorkomen, wil de
een (Till cs.) nog als aparte variëteit
zien; naar mijn mening kan dat ook ingetrokken
worden. Vanwege zijn wat
afgelegen ligging en de meer van het
lichaam afstaande doorns zien Till en
Amerhauser de planten uit Paraguay
als aparte variëteit, G. pflanzii ssp.
pflanzii var. paraguayense.
Op basis van een zeer dichte bedoorning,
kleinere bloemen en vruchten
beschrijft Amerhauser de zeer geïsoleerd
voorkomende populatie uit het
Paichu-dal als G. pflanzii ssp. dorisiae,
vernoemd naar zijn echtgenote. Ook
de hoogte waarop ze groeien is opvallend,
ruim 2200 m boven zeeniveau.
Voorlopig gescheiden door een afstand
van circa 300 km, waar geen
verwanten zijn gevonden, vindt men
in een uitgestrekt gebied ten noorden
van de stad Tucuman en oostelijk van
de stad Salta (in Argentinië) populaties
planten die al sinds de jaren zestig
van de vorige eeuw bekend waren.
Een geldige beschrijving volgde door
vader en zoon Till in 1988 als G. pflanzii
ssp. argentinense. Vooralsnog wordt
met deze onderverdeling door de
meesten ingestemd. De grootste verwarring
treedt niet op in de kas maar
vooral in het veld, waar ze samengroeit
met de qua uiterlijk zeer gelijkende G.
saglionis.
G. zegarrae wordt in 1958 beschreven
door Cardenas, direct gevolgd
door G. riograndense. Acht jaar later
Van boven naar beneden
Afb. 13: G. zegarrae uit het Rio Lagar dal
(LB 2493)
Afb. 14: G. zegarrae bloemsnede (LB 2979)
Afb. 15: G. saglionis bloemsnede (STO 312)
Afb. 16: G. saglionis nabij Ramblones, Catamarca
(LB 1159)
©Succulenta jaargang 88 (5) 2009 217