oktober 2009 nummer 5

Trichodiademia densum
Om deze planten in de natuur
te zien moeten we naar de
Kaapprovincie van Zuid Afrika.
Ze groeien hier vaak tussen
de begroeiing van het fynbos.
Deze plantjes groeien struikvormig
en worden tot 10 cm hoog.
Ondergronds bevindt zich een grote
dikke penwortel. In cultuur zal
deze penwortel spoedig boven de
pot uit groeien. We planten ze dan
ook in een diepere pot in een zanderig
substraat met weinig humus.
Tijdens de groei geven we wekelijks
niet te veel water en kunnen
ze ook regelmatig nevelen. In de
winter houden we de planten vrijwel droog op 10 o C.
Vermeerderen kan door te zaaien; ook stekken is mogelijk. Vanaf mei kunnen we
afgenomen takjes laten wortelen op vochtig grof zand. Dit geslacht dankt zijn naam
aan de behaarde toppen van de succulente blaadjes.
Thelocactus leucacanthus
Deze thelocactus is een van de
minst opvallende soorten binnen
dit mooie geslacht. Op de natuurlijke
groeiplaatsen in Mexico kunnen
ze grote clusters vormen met
tientallen koppen. Vaak zijn het lelijke
planten om te zien; dit verandert
echter als de prachtige
grote gele bloemen verschijnen.
Gedurende enkele dagen worden
het dan echte blikvangers in de
verzameling. Er bestaat ook een
vorm met rode bloemen, T. leucacantus
ssp. schmollii.
De planten kunnen we vermeerderen
door zaaien en/of stekken.
Ze groeien prima op eigen wortel en spruiten al na enkele jaren. Ze kunnen geplant
worden in een doorlatend, mineraalrijk grondmengsel. Tijdens de groeiperiode geven
we regelmatig water als ze op een zonnige plaats staan.
In de winter houden we ze droog bij een minimum temperatuur van 5 o C.
Leucacanthus betekent met witte doorns, niet echt een opvallende omschrijving.
Diepeneestraat 4
4454 BJ Borssele
©Succulenta jaargang 88 (5) 2009 197