oktober 2009 nummer 5

geworteld. In volgende groeiseizoenen
wordt mijn plantje steeds groter en begint
meer zijspruiten te maken. In 2003
constateer ik de eerste bloem, de jaren
daarna begint de plant steeds uitbundiger
haar gele bloemen te produceren.
De plant bloeit meerdere malen per seizoen,
zoals zoveel andere copiapoa’s.
De oorspronkelijke plant is nu zo’n
6 cm in doorsnede, er zit een behoorlijk
aantal zijscheuten aan en het geheel
staat in een 9 cm vierkante pot.
Intussen had ik ook zaden van deze
soort in handen gekregen en die werden
in 2004 uitgezaaid, ook in lavagruis.
Van de 10 zaadjes kwamen er
slechts 3 op, en jammer genoeg overleefde
er maar eentje de volgende winter.
De zaailingen blijven het eerste jaar
buitengewoon klein en neigen te verdrogen,
als ze in de winter droog gehouden
worden. Het resterende zaailingetje bezit
ik nog steeds, het is nu anderhalve cm
hoog en staat in een 7 cm potje. Gezien
deze ervaringen is het waarschijnlijk nog
niet zo’n slecht idee de jonge zaailingen
te enten en ze na enige jaren op eigen
wortel verder te kweken.
De cultuur van copiapoa’s is niet
moeilijk, als men mineraal substraat gebruikt
en matig water geeft. Dit is geheel
in lijn met de vermelding van het substraat
op de natuurlijke groeiplaatsen.
Alle copiapoa’s hebben veel licht nodig
om een mooie gedrongen groei mogelijk
te maken. C. laui maakt daarop
geen uitzondering.
Taxonomie
Het geslacht Copiapoa wordt in 1922
door Britton & Rose voorgesteld in
hun monumentale 4-delige werk Die
Cactaceae. De naam is afgeleid van die
van de Chileense provincie Copiapo. De
soorten van dit geslacht groeien zonder
uitzondering in de Chileense kustwoestijnen.
Veel soorten groeien uit tot
enorme clusters maar de hier besproken
soort vormt daarop een uitzondering:
C. laui blijft een dwergje! Onze soort
236
is in 1980 beschreven in ons Duitse
zustertijdschrift Kakteen und andere
Sukkulenten, door Prof. Lothar Diers. Hij
vernoemde deze soort naar Alfred B.
Lau (1928-2007), in de tweede helft van
de vorige eeuw een bekend plantenzoeker
en publicist. Lau verzamelde deze
soort onder zijn veldnummer L 891.
Volgens Hoffmann (1989) is onze plant
slechts een variëteit; zij noemt haar
Copiapoa hypogaea var. laui (Diers)
Hoffmann. In 2006 brengt Charles nog
een kleine wijziging aan: C. hypogaea
ssp. laui (Diers) Charles. Ook in het
New Cactus Lexicon (Hunt c.s., 2006)
is onze plant onder deze naam vermeld.
Overigens ziet men nog dikwijls de foutieve
naam lauii.
C. laui groeit in de omgeving van
Esmeralda, Antofagasta, Chili, op een
hoogte van 100 m. boven zeeniveau.
Beschrijving
Lichaam spruitend, elk kopje tot 3
cm in doorsnede bij een hoogte van 2
cm, grijs tot roodbruin, soms groenachtig
van kleur, met ingezonken schedel.
De laatste is voorzien van witte wol. De
wortel is een verdikte penwortel. Er zijn
15-20 ribben, voorzien van kleine tuberkels.
De doorntjes zijn wit tot geelwit, er
is meestal slechts één gehaakte, roodbruine
middendoorn en 4-8 randdoorntjes.
De bloem is glanzend geel, plm.
2 cm in diameter. De vrucht is min of
meer bolvormig, bruin-groenig. De zaden
zijn glanzend zwart. Op internet zijn
foto’s te vinden van cristaatvormen van
deze soort.
Opmerking: Blijkbaar worden cultuurplanten
groter dan in deze beschrijving
vermeld wordt.
Literatuur.
Charles, G. (1998). Copiapoa.
Southampton.
Hunt, D.H. (2006). The New Cactus
Lexicon. Milborne Port.
Britton, N.L. & J.N. Rose (1922). The
Cactaceae III, p.85. New York.
©Succulenta jaargang 88 (5) 2009