Jaarmagazine 2022

,
Op de vraag waarom hij die schilderijen stal,
antwoordt hij met een ontwapenende eerlijkheid:
“Ik vond ze prachtig.” Maar waar de
werken intussen zijn, kan hij niet vertellen.
“Ik leefde in een roes. Heel die periode is een
waas. Ik weet niks meer.” Barbora oordeelt of
veroordeelt niet. Als compensatie vraagt ze
hem of hij model wil staan. Ze wil hem portretteren.
Karl-Bertil stemt toe. Er ontstaat
een band, en niet veel later zelfs een hechte
vriendschap. Barbora maakt een reeks portretten
van hem. Ze heeft
Ik leefde in een roes.
Heel die periode is
een waas. Ik weet niks
meer.
een nieuwe muze
gevonden en floreert.
Maar Karl-Bertil blijft
erg labiel. Na een
mislukte afkickpoging
laat hij zich helemaal
gaan. Kwaad op zichzelf
en op de hele wereld stapt hij in een auto
en rijdt zichzelf in de vernieling. Hij overleeft
het, maar na een opname in het ziekenhuis
moet hij opnieuw naar de gevangenis.
Rollen omgedraaid
Wat volgt, is de totale ommekeer, al komt die
geleidelijk en niet plots. Terwijl Karl-Bertil in
de gevangenis aan zijn herstel werkt en vastberaden
is zijn leven weer in de plooi te krijgen,
krijgt Barbora het steeds moeilijker.
Haar carrière zit weer in het slop, ze wordt
geweigerd door de ene na de andere galerie,
ze komt in geldnood en ze heeft relatieproblemen.
Wanneer Karl-Bertil vrijkomt, zijn de rollen
omgedraaid. Hij bekommert zich nu om de
kunstenares en belt haar en bezoekt haar om
haar er weer bovenop te krijgen.
Zonder oordeel
Burgers en gedetineerden praten na over de
film. Een eerste reactie komt van een burger.
“Wat mij opviel, was dat de vrouw geen oordeel
velt over de dief. Ze wil wel weten waar haar
schilderijen zijn. Daar vraagt ze meermaals
naar. Maar we hebben haar nooit verwijten horen
maken. De dief zegt dat hij niet meer weet
waar de schilderijen zijn en zij gelooft dat.
Het zal Karl-Bertil mentaal ongetwijfeld veel
geholpen hebben om als vriend en niet als
crimineel behandeld te worden.” Spijkers met
koppen, want in een van de vele filmrecensies
van de prijzen winnende film ‘The painter and
the thief’ schreef een criticus dat Barbora een
geweldig goeie psychologe zou zijn. Karl-Bertil
zélf diende de recensent van antwoord. Hij bevestigde
dat Barbora zonder het zelf te weten
de perfecte psychologe geweest was voor hem.
EDDY MEYS
Op de vraag wie in zijn eigen leven al een situatie uit de film heeft meegemaakt, wordt vooral met
‘ja’ geantwoord. “Ik herken de moeilijke jeugd van Karl-Bertil."
EDDY MEIJS
30
DIALOOG HERSTEL