Descarga en formato PDF (577 KB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...

nan a máis perfecta representación da alma dun pobo,
neste caso da galega. "O poeta sente mellor, escoita,
vive, percibe e expresa revelándoo o drama esencial da
vida humana" 13 . "A lírica non é só un fenómeno radicalmente
emparentado coa saudade, senón a expresión e
manifestación da mesma" 14 . O sentir só na poesía atopa
a palabra axustada; as múltiples posibilidades ofrecidas
pola lingua galega facilitan o propósito 15 .
Mais os líricos, agás en tempos de fame, non abondan
e Piñeiro quere modela-lo obxecto cultural galego de
forma que resulte accesible a todos; para iso pon as
mans nel, sabedor de que, paradoxalmente, é unha realidade
allea e descoñecida inclusive para os mesmos
galegos. Tendo claro o porqué xa pouco importan as dificultades.
A materia Galicia precisa da forma que lle dea
proximidade emotiva, que a faga sentir como a cousa
máis achegada e entre na torrenteira do sentido común
dos galegos.
Todo iso pide pensamentos por parte das minorías
cultas –"a identificación espiritual entre a minoría culta
e máis o pobo, que rematará..." 16 – á hora de procura-las
restauracións-instauracións que tal obxectivo demanda.
Á realidade humana en canto categoría universal
dentro do cosmos, á esencia humana como realidade
fluínte, ós interiores do ser humano galego chégase
13
Ramón Piñeiro, “Letras galegas. O premio Rosalía de Castro”, en
Grial, nº 19, (1968), p. 86.
14
Claudio Rodríguez Fer, Poesía Galega, Vigo: Edicións Xerais de
Galicia, 1989, p. 384.
15
Para saber cómo entende e valora Piñeiro a lírica galega, véxase
Claudio Rodríguez Fer, en Poesía Galega, op. cit., pp. 375-393.
16
Salvador de Lorenzana, "Unha entrevista con Ramón Piñeiro", en
Galicia emigrante, nº 11, (1955), p. 17.
49