Descarga en formato PDF (577 KB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...

Piñeiro sabe da riqueza galega no ámbito do sentir;
pero á "galicidade" fáltanlle pensamentos, graos de conciencia,
arumias de compromiso ético, dignidade colectiva
e solidaria de grupo, moral do deber para coa terra,
coa lingua e cos galegos do futuro 22 . Sabe tamén que son
os sentimentos os que identifican unha familia, unha
profesión, unha colectividade; hai que estar mal do sentido
para non se decatar que tal obviedade precisa un
desenvolvemento conceptual. E sábese, coma se por primeira
vez a conciencia abrira os ollos diante da realidade
antropolóxica galega, metido nun bosquexo antes cultural
que político, antes vital que cultural, antes de
razón práctica que teórica, antes existencial que pragmático,
antes, ó cabo, do sentir que do saber ou facer
humanos, porque "este coñecerse –este sentirse– é o fundamento
de todo coñecer obxectivo" 23 . O labor filosófico
será de proveito cando as crenzas falsas cimentadas no
mito da pura razón sexan substituídas por esoutras
afincadas na realidade primixenia da vida emotiva;
cando o xénero impreciso e marxinal do sentir, case sempre
perdido nos libros de filosofía académica en notas a
pé de páxina, sexa rescatado das sombras e da nada na
que rematan tódalas súas ficcións para pasar ó centro
da escena filosófica. Entón as tebras farán de forza iluminadora
e, por vez, determinarán cáles son as crenzas
verdadeiras e mesmo as súas racionais xustificacións.
Ora ben, se poñémo-la liberdade na raíz da existencia
e a vida sentimental coma tesouro antropolóxico
–"perspectiva axeitada"–, necesariamente tirámo-las
consecuencias seguintes: volve seguido sobre a propia
22
Cfr. Carlos Casares, "Entrevista con Ramón Piñeiro", en Seiva, nº 2
(1989), p. 140 e ss.
23
Ramón Piñeiro, Filosofía da saudade, op. cit., p. 62.
54