Descarga en formato PDF (577 KB) - Centro Ramón Piñeiro para a ...

Pensar Galicia como obxecto descoñecido require
moito traballo e moito amor para ir decruando realidades
que en por elas non piden aflorar na terra chá do
mundo consciente; tamén afia-los conceptos universais
para que non escachen cando queiramos que garden na
memoria o que lles ensaquetamos.
O tempo, a xeografía, os afectos, a vida, a singularidade,
a radical soidade, o escondido, o intre, ¿haberá
alimentos de máis difícil dixestión para o pensamento
humano Mais, ¿haberá mellor maneira de coñecer a
fondo Galicia que tendo claras estas tres perspectivas:
xeografía, historia e antropoloxía
Porque pensar, segundo a cultura occidental de raigaño
aristotélico, non é senón colle-lo singular e metelo
no universal; isto é, darlle forma espiritual para que así
poida ser algo avaliable por calquera, representalo por
conceptos, elaborar ciencia que todo o mundo poida
manexar.
Pero, segundo Piñeiro, o pensamento encargado de
meterse na complexidade antropolóxica do ser humano
galego ten que andar con xeito e non segui-la inercia do
modelo aristotélico. É necesario que a minoría intelectual
galega tome en serio o Xiro sentimental; isto é:
situarse dentro do ser humano galego –"singularidade
ontolóxica"–, mesmo entalado nunha zona entre os instintos
(universais, necesarios e pracenteiros) e as paixóns
(particulares, continxentes e corporais) por un
lado, e as esixencias das áreas lindeiras coa vontade e a
intelixencia por outro, no lugar onde mora o propiamente
humano. "A verdadeira realidade humana –di
Piñeiro– o mundo propio da humanidade, afinca nesa
zona intermedia, sempre sometida ás tensións internas
de múltiples ambivalencias, que se abre e se alonga ata
51