Symbol Polski, wolności i zjednoczonej Europy - Suecia Polonia
Symbol Polski, wolności i zjednoczonej Europy - Suecia Polonia
Symbol Polski, wolności i zjednoczonej Europy - Suecia Polonia
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
Dla mnie pisanie kreatywne oznaczało także radość uczynienia<br />
z pisania czegoś kolektywnego. Poznajemy nawzajem swoje<br />
teksty, aby wzajemnie pomagać sobie te teksty ulepszać. Ale<br />
był to jednak kurs na poziomie uniwersyteckim i miałam<br />
coraz większą chęć na kursy w szkołach dla dorosłych. Do<br />
takiej można się starać na podstawie próbek twórczości a nie<br />
świadect w. Złożyłam więc podanie do szkoły dla dorosłych w<br />
Jakobsbergu, o której Warsztacie Pisarskim słyszałam wiele<br />
dobrego, i zostałam, ku mojemu zadowoleniu, przyjęta.<br />
Było nas osiemnaścioro uczniów z różnych regionów kraju<br />
i w różnym wieku (przeciętna 23 lata, mężczyźni w wyraźnej<br />
mniejszości). Ukończenie kursu wymagało zaangażowania i<br />
obec ności. Cztery dni w tygodniu mieliśmy zajęcia a jeden<br />
dzień przeznaczony był na indywidualne pisanie. Byliśmy<br />
zachęcani do próbowania różnych rodzajów literackich, jedni<br />
nauczyciele znali się bardziej na liryce a inni na dramacie. Część<br />
zajęć mieliśmy wspólnych z grupą Pisanie dramatu, np. ćwiczenia<br />
w improwizacji i tworzeniu roli.<br />
Poza pisaniem mieliśmy zajęcia teoretyczne: analiza stylu,<br />
historia teatru i literatury, chodziliśmy do teatru, na spotkania<br />
z pisarzami i odwiedzaliśmy wydawnict wa. I cały czas czy taliśmy.<br />
Jeśli chce się pisać trzeba dużo czytać i czerpać inspirację od<br />
innych pisarzy. Najwięcej czytaliśmy prozę, ale również poezję<br />
i dramat a nawet poradniki, jak pisać. Jako dodatkowe zajęcia<br />
wybrałam Odważ się ę mówić, mówić które bardzo się przydały, kiedy<br />
urządzaliśmy kafejki poetyckie.<br />
Również w Warsztacie pisarskim najważniejszym elementem<br />
była dyskusja o tekście. Podobnie jak na Pisaniu kreatywnym<br />
chodziło o to, by krytykować konstruktywnie i posługiwać się<br />
przykładami. Kiedy jest się ze sobą blisko przez dwa semestry i<br />
uczestnicy zapoznają się nawzajem ze swoimi tekstami, emocje<br />
biorą niekiedy górę a bywało, że polały się łzy.<br />
Dyskusje nad tekstem były bardzo różne w zależności od<br />
prowadzącego, ale zawsze chodziło o interpretację tekstu po przez<br />
zdefi niowanie fabuły, charakterystykę postaci, o próbę ustalenia<br />
gatunku, analizę stylu, wskazanie niejasności, nadmiaru<br />
słów, zbytniego dopowiadania, a nawet językowych i gramatycznych<br />
błędów itd. Ważną regułą było, by nie mieszać<br />
narratora z samym autorem – człowiek nie jest swoim tekstem.<br />
To nie jest łatwe, bo przecież tekst jest zawsze produktem autora.<br />
Mieliśmy również współpracę ponad granicami klasowymi,<br />
np. pisaliśmy wiersze, na podstawie których klasa fi lmowa<br />
robiła później fi lmy. Pisaliśmy podpisy pod ilustracje, a same<br />
ilustracje robili uczniowie z klasy plastycznej. Uwieńczeniem<br />
roku była antologia prac różnych klas, którą wydrukowaliśmy w<br />
150 egzemplarzach, z towarzyszącym jej wydaniu bankietem.<br />
Nauka w Warsztacie pisarskim to był najlepszy wybór,<br />
jakiego dokonałam w życiu. Bardzo intensywny i bardzo<br />
pouczający rok. Rozwijać swoje własne pisanie i jednocześnie<br />
pracować w kolektywie, w którym pomaga się sobie nawzajem<br />
poprawiać teksty było czymś fantastycznym. Doszłam do<br />
wniosku, że chcę pisać nowele, poezje i dramat. Dla mnie<br />
pisaniem jest to, co powstaje w momencie pisania, że od<br />
jakiegoś słowa mogę zacząć historię, o której nie mam pojęcia,<br />
jak się potoczy. Często właśnie wprawki mogą być początkiem<br />
czegoś wielkiego, dzięki temu, że powstają w krótkim czasie i<br />
bez żadnych oczekiwań. Lubię pracować nad formą i bawić się<br />
słowami a nie<br />
15<br />
För mig innebar Kreativt skrivande också glädjen i att göra skrivandet<br />
till något kollektivt. Att man tar del av varandras texter<br />
för att hjälpa varandra att göra texterna ännu bättre. Men det<br />
var trots allt en kurs på högskolenivå och jag kände allt starkare<br />
att jag borde söka mig till en av alla de skrivarkurser som fi nns<br />
på folkhögskolor. Dit man söker med arbetsprover och inte betyg<br />
eller högskolepoäng och utan det akademiska upplägget. Så<br />
jag sökte till Jakobsberg folkhögskola, vars Skrivarverkstad jag<br />
hört en del gott om, och kom till min glädje in.<br />
Vi var 18 elever från olika ställen i landet och i olika åldrar<br />
(snittåldern var cirka 23 år och killarna i klar minoritet). För att<br />
klara kursen krävdes engagemang och närvaro. Under hösten<br />
hade vi mycket skrivövningar och bundna uppgifter. Fyra dagar<br />
i veckan hade vi lektioner och en dag var avsedd för fri skrivtid.<br />
Vi uppmuntrades till att prova på nya genrer och handledarna<br />
hade olika slags kompetens, vissa kunde mer om lyrik, andra<br />
mer om dramatik. Vi hade en hel del undervisning tillsammans<br />
med vår parallellklass Skriva dramatik, till exempel improvisations-<br />
och gestaltningsövningar.<br />
Förutom att skriva gjorde vi annat: vi hade teoretiska lektioner<br />
med stilanalys, teater- och litteraturhistoria och vi gick på teater,<br />
författarsamtal samt förlagsbesök. Och vi läste hela tiden. Bakom<br />
läsandet fanns idén att ska man skriva ska man läsa mycket och<br />
hämta inspiration från andra författare. Mest var det skönlitteratur,<br />
men också dramatik och lyrik samt skrivhandledningsböcker.<br />
Vi hade även tillval, jag valde bland annat kursen Våga tala<br />
vilken kom väl till pass de gånger vår klass ordnade poesicaféer.<br />
Även Skrivarverkst adens kanske viktigaste moment var textsamtalen<br />
varje torsdag. Liksom på Kreativt skrivande var det<br />
noga med att ge konstruktiv kritik och att kunna exemplifi era<br />
det man kritiserade. När man går så här nära varandra under<br />
två terminer och tar del av varandras texter kan känslorna ibland<br />
ta överhanden, det hände vid några enstaka tillfällen att<br />
tårar spilldes under samtalen.<br />
Textsamtalen såg olika ut beroende på texthandledare, men<br />
gemensamt för dem alla var att det handlade om att greppa texten<br />
genom att sammanfatta handlingen, personbeskrivningen<br />
och försöka bestämma genre, samt uppmärksamma stil, oklarheter,<br />
överfl ödighet och övertydlighet, men också rent språkliga<br />
grammatiska synpunkter etcetera. En regel som också fanns var<br />
att inte blanda ihop författarjaget med författaren i fråga - man<br />
är inte sin text. Det här är svårt, eftersom en text alltid är en<br />
produkt av sin författare.<br />
Vår klass hade också samarbeten över ”klassgränser” vi fi ck<br />
till exempel skriva dikter som fi lmklassen gjorde fi lmer av. Vi<br />
skrev även bilderbokstexter som eleverna på konstlinjen gjorde<br />
illustrationer till. Kulmen på året var antologin som vi gjorde,<br />
den trycktes upp i 150 exemplar och vi ordnade en lyckad releasefest<br />
med uppläsningar.<br />
Att gå Skrivarverkst aden är förmodligen det bästa val jag<br />
har gjort i mitt liv. Ett intensivt och så in i skogen lärorikt år.<br />
Att få utveckla sitt eget skrivande och ändå verka i ett kollektiv<br />
där man hjälper varandra att förbättra texter är något helt<br />
fantastiskt. Jag har nu kommit fram till att jag vill skriva prosa<br />
(noveller), lyrik och dramatik. För mig handlar skrivandet (för<br />
närvarande) om det som uppstår i det skrivande ögonblicket,