Ekber ONUK - Savunma Sanayii Müsteşarlığı

SAVUNMA SANAYİİ GÜNDEMİ
11
ONUK MRTP 16®
botluk bir kontrat imzaladık. Halihazırda 8 bot
orada görevde ve üretim devam ediyor. Bu
botların üzerinde Aselsan’ın stabilize taretleri
var. ASELSAN’ın ilk 7 bottaki tareti normal
12,7mm idi, diğerlerinde gelişmiş STAMP’lar.
Buradaki silah General Dynamics’in GAU 19’u.
Dakikada 1.200 mermi atıyor, GAU 19 3
namlulu bir 12,7. Korkunç bir tahrip gücü var,
dünyada birçok stabilize taret üreten şirket var,
hiçbirisi bu GAU 19’u zapt edememiş, ama
ASELSAN bunu becerdi. Ve bunun sonucu
olarak Aselsan, Birleşik Arap Emirlikleri ile 125
milyon euroluk bir kontrat imzaladı. Bizim
bütün botlarımıza bunları verecekler, ayrıca
CNIA’nın diğer botları da ASELSAN taretleri ile
teçhiz edilecek.
SSG: Aslında söylediklerinizden çok değerli ve
güzel bir şey çıkıyor. Sürdürülebilirlik tek başına
olmuyor, dayanışma da önemli… Başka bir
firmayı da yanınızda taşıyarak, onun da ayakta
durmasına fayda sağlamış oluyorsunuz.
EKBER ONUK: Bizim elimizde ASELSAN gibi
1.600 tane Ar-Ge mühendisi yok. ASELSAN’daki
bu potansiyeli kullanmak gerekiyor. Ben Ekber
Amca olarak bağırıp çağırınca bana “Evet”
diyorlar, saygı gösteriyorlar, ben de onlara bir
şeyler yaptırtabiliyorum. Sonunda ASELSAN
bana dünyadaki diğer üreticilerin elindekinden
daha iyi sistemler verebiliyor. Ben bu sistemleri
botumun üzerine koyup daha iyi bir çözüm,
yani diğerlerine nitel bir üstünlük sağlayacak
ekipmanı verebiliyorum. Bu, ASELSAN’la
yaptığımız sinerjinin bir parçası. Şimdi
ROKETSAN’ı da bu işbirliğine dahil etmek
istiyoruz, örneğin UMTAS (Uzun Menzilli
Tanksavar) neden MRTP 16’lerde kullanılmasın?
Şöyle söyleyeyim: Ekber Amca olmak
bir yerde çok avantajlı. İnsanlar ben bağırıp
çağırınca bunun kişisel olmadığını biliyorlar,
hedefleri biliyorlar, benim tasarım yapabilen
Türk savunma şirketlerini ne kadar öne
çıkardığımı biliyorlar. Onun için, kızmadan
çalışıyorlar.
ASELSAN bana dünyadaki diğer
üreticilerin elindekinden daha
iyi sistemler verebiliyor.
Ben bu sistemleri botumun üzerine
koyup daha iyi bir çözüm, yani
diğerlerine nitel bir üstünlük
sağlayacak ekipmanı verebiliyorum.
Bu, ASELSAN’la yaptığımız
sinerjinin bir parçası.
SSG: Tabii, bu millî duygulara sahip olmanın bir
sonucu. Hani tabii ki ticari hesaplar, şunlar,
bunlar muhakkak olacak ama, teknelerinize
çok daha kabul görmüş, hiçbir risk taşımayan
başka bir silah sistemi de koyabilirdiniz. Burada
millî düşünce çok önemli.
EKBER ONUK: Bak, buradaki arkadaşlarımızın
belki bir kısmı, belki sizler ASELSAN’daki
tanıdığım çocukların önemli bir kısmı, batının
iddialı okullarında lisans, yüksek lisans,
doktora yaptı. Hiçbirimiz sınıfın sonuncusu
değildik. Genelde Türk öğrenciler, yurtdışında
çok başarılı.
SSG: Evet, doğru.
EKBER ONUK: Dolayısıyla o sınıfta benim
altımda olan bir İtalyan mühendisin veya bir
Fransız, İngiliz mühendisin benden iyi tasarım
yapacağını niçin kabul edeyim ki, böyle bir şey
yok ortada. Bize sadece hedef göstermek
gerekiyor. Türk insanına bir hedef verildiğinde
yapamayacağı hiçbir şey yok. Aselsan benim
onlara verdiğim hedefleri benimsiyor çünkü
biz ASELSAN’ın bir ölçüde pazarlaması gibi
çalışıyoruz. Bu insanlar bize ciddi bir tolerans
gösteriyor, çizmeyi aşsak bile yaptığımız işlerde
arkamızda duruyorlar. Ama dediğim gibi
Aselsan’ın elinde 1.600 tane mühendis var,
neler yapabileceklerini anladılar, benim onlara
gösterdiğim hedeflerden sonuç çıktığını
gördüler.. Bizle beraber yaşadıkları en büyük
ihracat kontratını yakaladılar. Abu Dabi
kontratı... Bunun arkası da gelecek, çok daha
büyük işler bizi bekliyor.
SSG: Başarılarınızdan dolayı sizi kutluyoruz.
Buraya gelmek kolay bir şey değil biliyorsunuz.
Özellikle başarılarınıza diğer Türk Firmalarını
da eklemeniz bizi çok etkiledi.
EKBER ONUK: Bendeki ekip işin anahtarı:
Murahhas Azamız Mehmet Ali Güler Amiral ile
neredeyse on altı senedir birlikte çalışıyoruz.
Genel müdürümüz Tayfun Tansan amiral var, 2
yıldır bizimle. Dr Özbaykal, Orhan Albay, hepsi,
hâlâ kendilerini üniformalı zannediyorlar.
Dolayısıyla herhangi bir proje masaya
geldiğinde, biz de aynı şekilde düşünüyoruz
ama benim ekibimden hiç kimse Türkiye’nin
çıkarları aleyhine bir şey düşünebilecek
durumda değil, zaten öyle şartlanmışlar. Yani
bizim firkateynimize bir güdümlü mermi isabet
ettiğinde niçin biz de kilitlenip oraya bir tane
atamadık diye birlikte düşünüp hırslanıyoruz
hâlâ. Bunları düşünüp de bir insanın
sinirlenmemesine imkân yok. Yani benim
büyük dedem Mareşal Kurt İsmail Paşa Ruslara
karşı savaş kazanmış. Dedem İzmir’e ilk giren
Süvari Alayının Komutanı. Anneannemin
babası Ertuğrul Firkateyninden kurtulmuş tek
subay. Daha sonra Bahriye İmalat Reisi olmuş.
Hep onların hikayelerini dinledik çocukluğumuzda.
Dolayısıyla başka bir yere bakmamız
mümkün değil ve işin iyi tarafı şu ki yetiştirdiğimiz
çocuklar bizden daha hırslılar: Benim
ekibimde Kaan’ın 6 tane arkadaşı var. Bu
çocuklar on bir-on iki yaşından beri, ben
otomobil yarışçılığı yaptığım ve işim onlara
eğlenceli geldiğinden hep bizim evdeydiler.
Ben bunların hepsini eğite eğite bir noktaya
getirdim ve 1997 senesinde Kaan’dan sonra 6