Sanat Cephesi No: 06

Sanat Cephesi ✩
Yaral› bir eylemin az ötesinden, gelip geçen otobüsler, taksiler, insanlar,
yolun yordam›na uymufl ve kendi hallerine göre yaflam› sürüyorlard›.
Ne yap›yorlarsa iman gücüne dayal›yd›. Dara düfltüklerinde hele, ç›karc›
ve dogmatik duygularla, Tanr›’ya yalakal›k etmeyi bile imandan ve Tanr›’n›n
emri san›yorlard›.
Ve onlar ki;
“Altta kalan›n can› ç›ks›n”
“Bana dokunmayan y›lan bin yaflas›n” diyen atalar›m›z›n çocuklar›yd›.
Ve onlar, öyküleriyle biri birine dokunup geçerlerken, nas›l da yaflam›
kirletiyorlard› sak›nmadan.
Öykücü, ac› duygular içine yüre¤ini kilitlemifl ince ince kanat›yordu.
Gerçe¤i yaflayarak görmüfl. Kendini kahrederken, kavgan›n sonunda kalemin
ucu düz beyaz k⤛d›n yüzüne k›r›l›p düflmüfltü. Eylem bast›r›l›p iflçiler
susturulmufl ve yar›m kalm›flt› eme¤in öyküsü.
“Dur durak yok” dedi öykücü ve kravat›n› ç›kar›p çöpe att›. Onun yak›nl›¤›na
inanc› kalmam›flt›.
Yar›m kalan bu öykünün dökülen duygular›n› e¤ilip topluyor ve yolun
yordam›ndan sak›narak, elinde s›k› s›k› tutuyordu. Yüzleflmekten korkulan,
y›rt›l›p at›lan, sa¤a sola savrulan gerçekleri al›p al›p yüre¤ine koydu.
Öfke ve zulüm etkin, sokaklar tekin de¤ildi. Korkular üst üste katlan›yor,
duygular›n efkârl› yüzü, y›rt›lan yerinden ince ince kan›yordu.
Yeniden bafllamak için kalemin k›r›lan ucunu açt›.
Ac›lar sözcüklere, cümlelere dökülüp kalm›fl ve suskun bir 盤l›k kalemin
ucunda k›vran›yordu flimdi. Ve öykü yaflanarak yaz›lmay› bekliyordu.
Yaral› duygular›n üzerinden, düzenin kirli yüzüne bakt› öylece, sakin ve
sessiz bir süre bekledi. Gözleri dolmufltu. Yar›m kalan öykünün duygular›n›
okflad›, okflad› ve bafl›n› kald›r›p gö¤e dikti.
Karanl›¤a koymufllar gökyüzünü.
Ifl›yacak…
Ve gülecek öykülerin
Emekçi yüzü
Mutlaka...
Mutlaka bir gün” dedi.
Öykücü yakas›n› açm›fl duygular›n. Umudunu yüre¤ine yüklemifl, gelecek
günlerin hasretini çekiyordu flimdi.
Selçuk/‹zmir
S. C. F/8
113