ce2f0619a556421a63338ed4a4d69de0847c0699

Karasu, quello scorpionaccio, quello scorpionista..." "Scorpionaccio"
dediği Mussolini'ydi, iyi biliyordum. Ama "scorpionista"
yeni bir terimdi benim için. Konsolosluğa çağırmışlar; öfkeli öfkeli
onu anlatıyordu babama şimdi. Unutulmuştum. Ben de kalktım
piyanodan.
İnanılır gibi değil. Dutlar yeniden yaprak açıyor, 1960 yılının
bu haziran ayında, yeniden yeşeriyor. Daha bir ay önce -bir ay bile
olmadı- güzelim gür yapraklan birkaç gün, handiyse sayıya
gelecek birkaç saat içinde, göz göre göre, tırtıl salgısına dönüşmüştü.
Yola sapıyorum şimdi, ağaçlann altından tiksintisizce geçiyorum.
Haziran sıcağı yaprak katmanının altlanna erişemiyor
olmalı. Ağaçlann altı serin, diplerindeki otlar dipdiri.
Piyanonun kapağını gürültüsüzce kapamış, taburenin -vidası
bozuktu, dönmüyordu, ya da vida yatağı yalama olmuştu, artık
bilemiyorum; oturunca piyanonun kenan göğsüme geliyorduüzerindeki
üç minderi düşürmemeğe çalışarak yere kaymış, minderleri
arap işi sedirin üzerinde iyi bildiğim yerlerine özenle yerleştirmiş,
gidip açık pencerenin önünde durmuştum. Tavana dek
yükselen konsol aynasının yaldızlı çerçevesinin de, pembe karpuzlu
yüksek, -yakıldığını hiç görmediğim, nasıl yandığını her
zaman merak ettiğim- lambaların durduğu konsol mermerinin de
taşarak üçte birini örttükleri, arkasında, ona dayalı duran sedirin
büsbütün kapattığı, açıldığını hiç bilmediğim kör kapının ardından
gelen ses "Aferin", demişti. "İyi çalıştın bugün, yeter. Dinlen
şimdi". Sonra kedi, arkamdan doğru gelerek pencerenin pervazına
sıçramış, sürünmüş, gidip gelmiş, önümde karar kılmıştı. Çö-