ce2f0619a556421a63338ed4a4d69de0847c0699

alakoymanın artırdığı sevinci bir top gibi, bir güvercin gibi, bir
gülle gibi, ellerinden, göğsünün kafesinden, gözlerinin mancınığından
atardı karşıya doğru, karşıda yüzyıllardan beri esneyen
ağızlara doğru.
Oysa şimdi, değneğine tutuna tutuna her doğruluşunda, her
içten gelen ürperişte, dışarıdan ensesine yapışan buzlu yelin her
pençe atışında biraz daha ufalarak, boynunu biraz daha kısarak,
bakıyor karşıya, her bakışıyla sevincini artırdığını bilerek. Her
bakışın daha öncekilere katıldığını, daha sonrakilere bir açılış olduğunu
duyarak, her bakışı bir kez daha artırma pintiliğinden haz
alarak. Artırılan şeyin eksilmesi korkusu ile her kezinde daha da
büyük bir yılgıya kapılarak.
Orada, ağaçlığın orada, top olacak, güvercin olacak, gülle
olacak gene.
Tilkicik olacak.
Olgun havanın, olgun ışığın, yemiş tadındaki, olmuş, çatlamağa
bile başlamış yemiş tadındaki akşamın durgun, saydamlaşan,
incelen havasının, ışığının içinde, tilkicik gibi olacak.
Yumulu gözlerini kırıştırıyor, kısıyor, sıkıyor.
Aradaki bağın ne olduğunu, utanarak bile olsa nasıl sorduğunu,
kendi kendine de olsa nasıl sormağa cesaret ettiğini anlayamıyor.
O sabah hücresinin penceresinden o kapkara saçlı, kapkara
entarili, kapkara bıyıklı, kapkaranlık suratlı, sakalsız hırpaninin
önünden boynuna takılı ipin uzunluğunca kaçmağa, uzaklaşmağa
uğraşan, çocukların seslerinden zaten çılgına dönmüş, kahkahalarının,
attıkları taşların artık farkına bile varmayan, varmaz gözüken,
budundan akan kandan habersiz, uzun burnunu bir duvara
yapıştırmak için uzatıp duran o tilki yavrusunu gördüğü zaman
içinde duyduğu acıma mıydı, öfke miydi, her ikisi miydi, bilmiyordu
ama kapının önünde, gençliğinin bütün isyan gücüne sırtındaki
urubasınm gücünü ekleyerek çıkışmasıyla adamı alıklaştırdığı,
tilki yavrusunu kucağına alıp kapıyı adamın karanlık suratına
çarptığı anı, bugün, şu anda, şu yerde, denizlerce, dağlarca, ülkelerce,
şehirlerce ötede ansıyıp utancının köklerini eşeceğini,
daha dün, akima getirebilir miydi hiç?
66