ce2f0619a556421a63338ed4a4d69de0847c0699

lemeyecekti. Bir duvara gelip dayanmış olduğunu anlamıştı. Alnı,
burnu, dizleri, tırnaklan duvara dayanmıştı. Duvann ötesine
geçemedikten sonra bir ömür boyu onu süslemişti, neye yarar?
Duvann ötesine geçmek için geri dönmesi şarttı. Ancak dönerek,
dönmek de yetmeyecekti, neden kaçmışsa ondan kaçmağa
devam ederek, daha daha, devam ettiğini açıkça, herkesin görüp
işitebileceği, kimsede en ufak bir ikircik bırakmayacak biçimde
açıklayarak, sonunda da, yaratacağı durumun, başına getirebileceği
her şeyi kabul ederek, her şeye boyun eğerek, ilerleyebilirdi.
Attığı adıma bir anlam kazandırabilir, bütün bu yaptıklannı boş
işler olmaktan kurtarabilirdi.
Andronikos bunlan söylerken karşısındaki çocuk, her dediğini
kabul etmişti; soru sormamış, soracak soru gelmemişti aklına.
Soracağı bile olsa, konuşamayan, konuşması yasaklanmış bir insan
nasıl soru sorabilirdi? Andronikos onun gözlerine bakmaktan
vazgeçmişti yavaş yavaş, sonra bakışlanm yüzüne doğru çevirmeği,
ona doğru dönerek konuşmağı da bırakmıştı akıp giden saatlerle.
İkinci günün akşamına doğru Îoakim, yılgı içinde farkına
varmıştı ki Andronikos artık ona da söylemiyordu sözlerini. Nöbetçi
askerlere de söylemiyordu, duvarlara, yere, tavana da söylemiyordu.
Boşluğa bile söylemiyordu. Üçüncü günün akşamında
ise kendi kendine bile konuşuyor sayılmazdı artık.
Yoksa îoakim mi uyuşmağa, İoakim'in beyni mi karıncalanmağa
başlamıştı? Yalnız kafası, yalnız duyulan, yalnız etleri değil,
bütünü, bütün varlığı mı keçeleşmişti?
Oysa, işkenceyi paylaştığı söylenebilse, belki, o günden sonrası
için söylenebilirdi. Ceza gören adam yiyor, içiyor, dolaşıyor,
oturup kalkıyordu. Karşısında, Îoakim, aynı yemeklerden yiyor, o
da oturup kalkıyordu. Arada bir uyukluyordu, tek aynm buydu.
Daha doğrusu, uyuklamasına izin veriliyordu. Uyukladığı -günler
geçtikçe bu uyuklama saatleri artıyor, sıklaşıyor, sürece kısalıyordu-
sırada, Andronikos'un gerçekten konuşup konuşmadığını, konuşmağa
devam edip etmediğini bilmiyordu ama nöbetçilerin -
nöbetleşe uyuyup kalkan nöbetçilerin- tek görevi bu olduğuna göre
onu konuşturmağa devam ediyor olmalılar, çok çok, dürtüyorlar,
tartaklıyorlardı onu. Ama onların da yorulduğu oluyordu. Bir
89