ce2f0619a556421a63338ed4a4d69de0847c0699

yalnız inancını değiştirmesi değil, eski inancına göre hareket etmesi,
davranması da, istenmesin. Öyle bir yer ki, bugüne dek topluluk
içinde Andronikos neyi simgelemişse, orada öyle bir şeye
yer olmasın.
Andronikos farkında. Bütün bunlar, düşüncesine sonradan
eklenmiş parçalar. Sonradan yapılan açıklamalar, sonradan, kendini
kendi gözünde haklı göstermek için yapılan birtakım yorumlamalar,
açımlamalar. Yaşayışını bir kitap yazar gibi yaşamak bu.
Andronikos farkında. Bunun farkında işte...
Oysa başka hayat bilmeden manastıra girmiş olan, çekirdekten
yetişme keşiş olan Andronikos için, kendine başka bir meslek
bulmak, başka yoldan ekmeğini kazanmak, evlenip çoluğa çocuğa
karışmak yollan kapalıydı. Kısır kalmağa, evlenmemeğe keşiş
olarak verdiği sözü, verdiği karan geri almak ona, şimdi bile,
güç, aşağılık, olanaksız, alçakça bir iş diye görünüyor.
Evlenmek için kaçtığını düşünmek de, düşündürmek de istemiyordu.
Hele böyle bir düşünceyi hiç istemiyordu.
Kadını bilmemeğe söz verdiği günden bu yana, kadını gerçekten
bilmemişti. O gün de, yıllarca yıllarca gerilerde kalıyordu.
Andronikos'un artık kolay hatırlayamadığı ilk gençlik günlerinde...
Kendini zorlayarak gözlerini açıyor. Hafif bir bulanıklık var
gözlerinin önünde. Bulut gibi, sis gibi, çapak gibi. Ama sonra açılıyor
her şey. Şimdi iyi görüyor her yeri, temiz, parlak. Bir demet
taze yeşillik, pırnaldan ayrı, fundadan ayn, çam yeşilinden parlak,
tozsuz bir avuç yeşillik görse...
Görüyor.
Kayaların en dik yerinin, güneye doğru döndüğü yerin dibinde...
Oraya yürüyor şimdi. Başının uğultusu, beyninin zonklayışı,
gözlerinin yanması, tabanlarının sızısı, dizlerinin soyulan derilerinin
duygunluğu içinde yürüyor. Su orada.
Gerçekten de orada. İnce ince akan bir su...
39