Yukarılara doğru güverc nler g b kanat çırpalım ve çok ... - Yeni Ümit

olamazlardı.” diye onların tesiri altında kalmalarıdır. İkincisi:
İslâm’ın cahil dostu. Onların dinî inançlarının yanlış olmasına
bakarak her türlü görüşlerinin de yanlış olacağını ileri sürerek,
kendi uzmanlık alanlarındaki görüşlerini de reddeder.
Bu konularda onların maharetini bilenler, İslâm adına onların
toptan reddedilmeleri karşısında, onun cehalete ve kesin
ilmî verileri inkâra bina edildiğini düşünerek dinden uzaklaşırlar.
6- Hikmet, müminin yitiğidir, onu nerede bulursa
alır. Kâfir insanın, bütün davranışları kâfir değildir, küfründen
kaynaklanması gerekmez. Kâfirde bazı mümin sıfatlar
da bulunabilir. 7- Bâtıl ve yanlış bir görüş iyi bir kimsenin
kabulü ile doğru ve makbul bir hâle gelmez. Doğru bir fikir,
güzel bir davranış, inancı yanlış olan bir gayrimüslimde de
bulunabilir. İnsana düşen, gerçeği, kişilere bağlı olmaksızın
alması, yanlış olanı ise, kimden gelirse gelsin reddetmesidir.
8-Yeterli özelliklere sahip olan insan, doğru hükme ulaşmak
için, bütün vasıtaları kullanmalı, bulamadığı takdirde içtihad
etmelidir. 9- Herhangi bir konuda, son derece geniş bir inceleme
yapmadan kesin hüküm vermemeli. O şöyle diyor:
“Herhangi bir ilmi, o ilimde en iyi uzman kişi seviyesine ulaşıp
onu geçecek derecede bilmeyen kimse, o sahadaki aksak
taraflara vâkıf olamaz. 17
Gerçeği araştırmada insanı bekleyen büyük tehlikelerden
biri de şudur: “Görüşleri objektif, tarafsız inceleyeyim.
Bütün iddiaları eşit seviyede tutayım. Gerçeğin ne
tarafta olduğuna sonra karar vereyim.” Oysa bu tutum
her zaman isabetli değildir. Gerçekten bu noktada insan,
tarafsızlık aşkına şeytana aldanabilir. Oysa hakla bâtıl konusunda
tamamen tarafsız olmak makul olmaz. Meselâ
kâinat vardır ve bunda kudret, ilim, sanat, hikmet, irade
her taraftan tezahür etmektedir. Bunlar da bu nizamın
bir Yaratıcı’sı olmasını gerektirir. Şimdi en basit bir masanın,
bir saatin bile ustasız olamayacağını hayat boyunca
tecrübe edip bilirken, bunlar hakkında ustanın varlığı ile
yokluğunu eşit durumda düşünmezken, ondan yüzlerce
defa daha harika olan kâinat nizamını incelemede, tarafsız
muhakeme adına, Yaratıcı’nın varlığı ile yokluğunu müsavi
saymak, asla makul olamaz. Şu hâlde, bütün tecrübe ve
gözlemlerimiz Yaratıcı’nın varlığı yönünde olduğundan, bu
yönde yeni bir delil bulursak, onlar da öbür delillere eklenmelidir.
Yokluk tarafına delil ortaya çıkarsa, ancak o durumda
o delil bir tarafa kaydedilebilir. Bu da pek varit değildir.
Keza Kur’ân muazzam bir eserdir. Kâinatın Yaratıcısı’na lâyık
bir açıklamadır. On dört asırlık tecrübe de bunu göstermiştir.
Milyonlarca âlim onun hak ve hakikati gösterdiğini tespit
etmiştir. Ona uyanlar manen ve maddeten yükselmişlerdir.
Böyle olunca ve bizim ferdî gözlem ve değerlendirmemiz
de bu genel kanaate uyuyorsa, bu taraf ağır basmalıdır. Gerekçesi
olmaksızın, olumsuz tarafı tutmak menfîliktir, münkirliktir.
Faraza ona lâyık olmayan yönler bulunursa, ancak
o takdirde, bu delil değerlendirmeye alınabilir. Yoksa, gerekçesi
olmaksızın, Allah’ın sözü olup olmaması konusunda, iki
tarafı eşit tutma adına, Kur’ân’ı yere indirip ortada bırakma,
makul olamaz. Böyle yapınca, göğe layık olan ve gökte bulunan
yıldızı yere indirdikten sonra, bütün deliller kuvvetinde
bir tek kuvvet lâzımdır ki, onu semaya yerleştirebilsin. Bu
da âdeta imkânsız bir şeydir. Objektif davranma düşüncesiyle
hiçbir baba, “Çocuğum her şeyi denesin, kararını kendisi
versin. Uyuşturucuları da denesin, o konudaki kararını tarafsız
versin.” demez ve dememelidir. Çünkü buna müptelâ
olanın artık dönüşü kolay değildir. İnsan böylesi yanlışlardan
çıkmakta zorlanabilir ve gerçeğe ulaşması güçleşir. Böylesi
konularda ortak aklın ve tarihi tecrübelerin birikimini değerlendirmek
akla en uygun yoldur. 18
Aksi hâlde insan, hakikat çok yakınında iken, âdeta cebinde
iken, onu uzaklarda arayan ve bulamayan biri durumuna
düşer. Bazen gerçek dinin yaygın olduğu bir ortamda
yetişmesi sebebiyle “onu nasılsa biliyorum” zannıyla
aldanabilir. Bazen biraz bilmiş olabilir, ama şahsî yaşayışında
hiç tecrübe etmediğinden onun içeriğini tatmaması
sebebiyle ondan uzak kalmış olabilir. Böyle olunca yabancı
diyarlardan gelen bir fikir veya bir inanç ona cazip gelebilir.
Çünkü insanların birçoğu yeni ve alışılmamış olana ilgi
duyar. Yahova şahitleri, Satanizm, reinkarnasyon, Moon
tarikatı, scientology, yoga gibi inançlar bunlar arasındadır.
Bunlar bizim insanımızın aklını tatmin etmekten ve duyularını
doyurmaktan uzak inanç şekilleridir. Fakat geçici
olarak onlara takılanlar bulunmaktadır. Bunlara takılanların
çoğu, daha sonra devam etmeseler bile, büyük kayıplara
uğramış, yıpranmış ve ne yapacağını şaşırmış olarak
çıkmaz sokaklarda başı dönmüş bir hâle düşmektedir.
Devlet ve millete ait yetkileri kullananların, halkımızı
bu çıkmaz yollara sürüklemeleri ve böylesi acı tecrübelere
terk etmeleri büyük bir vebaldir. Bu kabil inançlar, millet
olarak ayakta durmamızı, vatanımızın bekasını tehdit
eden, verimsiz, ebter heveslerdir. İslâmiyet böyle geçici
heveslerle değil, bin yıldan fazla bir zaman, asırlarca milletimizin
tecrübe ettiği, yararlandığı, kendilerine dünya ve
âhiret mutluluğu kazandıran bir din olmuştur. Bu dini uygulayarak
milletimiz üç kıtada ilmi ile, ahlâkı ile, idare ve
siyaseti, geliştirdiği medeniyeti, edebiyatı, kültür ve sanatı
ile tarihteki şerefli yerini almıştır.
Misyoner faaliyetlerinden rahatsız olanlar milletin dinî
inançlarını, İslâmiyet’e bağlılığını kuvvetlendirmeye çalışmalıdır.
Yoksa toplum hayatında İslâm’ın ufak tezahürlerinden
bile rahatsız olanların buna hakları yoktur ve onların misyo-
7