EROL ÜÇER: Biz mühendisliğin altın çağını yaşadık REKTÖR PROF ...

SPORonlarca yıldır, yüzlerce sporcuyetiştirdiği ve Olimpiyatlaragönderdiği Ortaköy’dekitesislerinden çıkartıldı. Vekendilerine bugüne kadarherhangi bir yer gösterilmedi.Bu noktada İTÜ çok önemlibir şey yaptı ve ortada kalanİstanbul Yüzme İhtisas Kulübüsporcularına kapılarını açtı.İTÜ tesislerinde çalışmaimkanı tanıdı. Bu çalışmalarhala sürüyor. Bu konudaüniversiteme buradan bir kezdaha çok teşekkür ediyorum.Sizin aynı zamanda bir kemanustası olduğunuzu biliyoruz.Kemana nasıl başladınız?Kemana ilkokul öğretmenimrahmetli Turhan Tanselsayesinde başladım. Bir dönemkonservatuara da devam ettimama bitirmek nasip olmadı.Ama keman çalmaya hayatımboyunca hiç ara vermedim.Konservatuara devam ettim,Karl Berger isimli değerlibir Macar hocadan dersaldım. Bana “Çalışırsan çokbaşarılı olabilirsin” dedi. Bende “Üniversiteye gidiyorum,derslerim ağır” dedim.Bana “Dersim var diyorsunama sevdiğin kız olsa gece11’de gel dese gidersin. Onagösterdiğin sevgiyi müziğe degöstereceksin” dedi.Levent Aksüt müsünüz?” diyearadı. Evet, dedim. Kendinitanıttı. Otistikler DerneğiBaşkanı Işıl Hanım, öğretmenimMediha Hanım, öldüğü zamanevini Milli Eğitim’e bırakmış. IşılHanım da evi Milli Eğitim’denalıp dernek merkezi yapmakistemiş.Daha sonra evi dolaşırkentavan arasında yere saçılmışkağıtlar bulmuş. Bakmış hepsibenim ödevlerim. Notlarım.Hepsinde adım yazıyor. Sonrabir not bulmuş. Kağıtta Medihaöğretmenimin yazdığı notvarmış; Bu çocuk şimdi İTÜMimarlık Fakültesi üçüncü sınıföğrencisi diye.Kemana ilkokul öğretmenim başlattıBeni kemana başlatan Medihahocanın eşi Turhan Tansel’dir.Mediha hoca ile ilgili bir anımvar.İlkokul öğretmenim rahmetliMediha Tansel, çok ciddiydi.Öğrencilerine hiç yüz vermezdi.Yıllar sonra ilkokul fotoğraflarınabakarken bir şey dikkatimi çekti.Bütün fotoğraflarda beni yanınaalmıştı.İTÜ’den mezun olduktan sonraaradan yıllar geçti. Bir güntelefon geldi. Bir hanım, “sizMediha Hanım’ın öğrencisiIşıl Hanım, İTÜ’yü aramış. Yıllarönce mezun oldu cevabınıalmış. Daha sonra peşinibırakmayıp Mimarlar Odası’nıarayıp telefonumu bulmuş. Okadar uğraşıdan sonra banaait kağıtları getirip teslim etti.Çok şaşırmıştım. Çabası içinkendisine çok teşekkür ettim.Ben de daha sonra teşekküretmek amacıyla Işıl Hanım’aOtistik Çocuklar Dernekbinasının projesi dahil olmaküzere elimden gelen yardımıyaptım. Yardımseverlerin dedesteğiyle inşaatı bitirdik. Şimdiorada 150 otistik çocuk eğitimgörüyor.52