Rabindranath Tagore - Meyve Hasadı

www.isaretatesi.com
LX.
Rayiha ağlıyor tomurcukta: “Ah, mutlu bahar günü geçip
gidiyor ve taçyapraklarda mahpusum ben!”
Umutsuzluğa kapılma, mahcup şey! Zincirler kopacak,
çiçek nihayet açacak ve kemâle eren bir yaşamla öleceksin sen
– bahar sürüp gidecek.
Rayiha nefes nefese kalmış, çırpınıp duruyor tomurcukta:
“Ah, saatler geçiyor, ama nereye gideceğimi, neyi aradığımı
hâlâ bilmiyorum ben!”
Umutsuzluğa kapılma, mahcup şey! Bahar rüzgârı duydu
arzunu; gün sona ermeden kemâle ereceksin sen.
Gelecekten umutsuz, ağlıyor rayiha: “Ah, yaşamım kimin
yüzünden anlamsız böyle? Ben neden varım, kim söyleyebilir
bunu bana?”
Umutsuzluğa kapılma, mahcup şey! Mükemmel şafağın
eli kulağında; yaşamın katılacak dünyanın yaşamına ve
amacını anlayacaksın sonunda.
92