978-605-335-642-4 Erken Çocukluk Eğitimi Kuramdan Uygulamaya

iv
ÖN SÖZ
faktör ele alınmıştır. Erken çocukluk dönemindeki öğrenme yeterlilikleri açıklanmış ve ortaya konulan
yeterliliklerin öğrenme kuramları çerçevesinde ilişkileri ifade edilmiştir. Çocuğun öğrenmesine
katkı sağlayabilecek hususlar açıklanarak gerek öğretmenlerin gerek ebeveynlerin erken çocukluk eğitiminde
dikkat etmeleri gereken noktalar belirtilmiştir.
Üçüncü bölümde Dr. Fatma Yaşar Ekici ve Dr. Kamil Arif Kırkıç “Erken Çocukluk Dönemi Eğitim
Programları” konusunu açıklamıştır. Bölümün başında genel olarak eğitim programı ve eğitim
programlarının özellikleri ele alındıktan sonra erken çocukluk dönemi eğitim programları ayrıntılı
olarak değerlendirilmiştir. Dünyada uygulanan çocuk merkezli erken çocukluk dönemi eğitim programlarının
dayandığı temel yaklaşımlara değinilmiş, ardından Türkiye’de erken çocukluk dönemi eğitim
programlarının tarihçesi anlatılmıştır. Güncel haliyle ülkemizde uygulanmakta olan 0-36 Aylık
Çocuklar İçin Eğitim Programı ve 36-72 Aylık Çocuklar İçin Okul Öncesi Eğitim Programı; öğrenme
ortamı, günlük eğitim akışı, etkinlik planı, değerlendirme ve aile eğitimi/katılımı çerçevesinde ayrıntılı
olarak açıklanmıştır.
Dördüncü bölümde Doç. Dr. Ayhan Babaroğlu, “Erken Çocukluk Eğitim Kurumlarında Eğitim
Ortamları ve Öğrenme Merkezleri” başlığı altında erken çocukluk eğitimi ortamlarının güvenlik, hijyen,
eğitim programına uygunluk, estetik gibi özelliklerinin nasıl olması gerektiğini ayrıntılı olarak
açıklamıştır. Bölümde ayrıca, farklı erken çocukluk eğitimi yaklaşımları çerçevesinde eğitim ortamlarının
ve öğrenme merkezlerinin sahip olması gereken özelliklerden bahsedilmiştir. Montessori, Reggio
Emilia, Waldorf, HighScope, Head Start, Bank Street, Creative Curriculum ve Proje yaklaşımlarında
eğitim ortamlarının nasıl yapılandırıldığı hakkında bilgi verilmiştir. Öğrenme merkezleri ve yararları
açıklanarak bölüm tamamlanmıştır.
Beşinci bölümde Abdulhamit Karademir, erken çocukluk eğitiminde kullanılması uygun olan özel
öğretim yöntemlerini “Erken Çocukluk Eğitiminde Özel Öğretim Yöntemleri” başlığı altında sunmuştur.
Çocukların nasıl öğrendiğinin açıklandığı bu bölümde Karademir, aktif birer öğrenen olarak
çocukların farklı zekâ türleri ile nasıl etkin bir öğrenme gerçekleştirebilecekleri konusunda okuyucuları
bilgilendirmiştir. Bölümde, yapılandırmacı yaklaşımın açıklanmasının yanında aktif öğrenmenin
içeriği de paylaşılmıştır. Bölümün sonunda örnek etkinliklere ver verilmiştir.
Altıncı bölümde Dr. Fatma Yaşar Ekici ve Arş. Gör. Sina Güzin Cengiz, ‘Erken Çocuklukta Okula
Uyum ve Erken Okuryazarlık Eğitimi’ konusunu açıklamıştır. Yazarlar bu bölümde okula uyum, okul
olgunluğu, okul reddi, okula hazırbulunuşluk ve erken okuryazarlık kavramlarını ele almış; ardından
okula uyum ve hazırbulunuşluğu etkileyen faktörlere değinmiştir. Erken çocukluk döneminde okuma
ve yazma farkındalığının ve erken okuryazarlık becerilerinin gelişiminde ailenin rolünün de ele alındığı
bölümün sonunda etkinlik örneklerine yer verilmiştir.
Yedinci bölümde Dr. Nejla Atabey ve Prof. Dr. Mustafa Sami Topçu “Erken Çocukluk Döneminde
Fen Eğitimi” konusunu farklı alt başlıklarla açıklamıştır. Fen eğitiminin erken çocukluk dönemindeki
önemi, amaç ve yararları; erken çocukluk döneminde fen eğitiminde öğretmenin rolü ve kullanabileceği
yöntem ve teknikler ele alınmıştır. Bölümde ayrıca, Yeni Nesil Fen Standartları’na göre okul
öncesi dönemde fen bilimleri eğitimi açıklanıp Milli Eğitim Bakanlığı 2013 Okul Öncesi Öğretim
Programı’ndaki fen eğitimi ile karşılaştırılmıştır. Bölümün sonunda erken çocukluk dönemine yönelik
fen etkinlik örnekleri sunulmuştur.
Sekizinci bölümde Dr. Halil İbrahim Korkmaz “Erken Çocukluk Döneminde Matematik Eğitimi”
başlığı altında on beş temel matematik becerisini ele almış, erken çocuklukta matematik eğitiminde
aile, öğretmen ve toplumun rolüne değinmiştir. Bölümde ayrıca, erken çocuklukta matematik eğitimi-