MŁODZI I MEDIA - Gazeta.pl

znacznie intensywniej niż przez osoby pozostające w mniej zażyłych relacjach. Wiąże się to z kolejną kwestią
– media mogą przekształcać się w romantyczne artefakty.
Materializacja konstytutywnych dla znajomości procesów komunikacyjnych sprawia, że np. będący
wcześniej komunikatem sMs staje się pamiątką miłosnego wyznania. Nowe media dają wreszcie zupełnie
nowe możliwości dla poznawania siebie nawzajem i utwierdzania się w znajomości. To, co dla młodych jest
ważnym wyznacznikiem tożsamości, z czym się identyfikują i czego używają w komunikacji twarzą-w-twarz
czy oko-w-oko, czyli obiekty kultury, takie jak muzyka, filmy, zdjęcia, stało się przesyłalne. To, co archiwizowane
w komputerach, jest łatwiejsze do dzielenia się i uwspólnienia. Zwłaszcza że w wypadku serwisów
internetowych poznanie medialnej diety partnera pozwala na późniejsze odwiedzanie miejsc w sieci, które
są dla niego istotne. Karol interesuje się działalnością kulturalną lokalnego squatu – Agata zagląda na jego
stronę, by być na bieżąco z wydarzeniami, a zarazem pokazać swojemu chłopakowi, że to, co ważne dla
niego, jest ważne także dla niej.
Agata i Karol spotykają się praktycznie codziennie. Ich związek ma krótki staż – w momencie gdy ich
poznaliśmy, byli ze sobą od trzech miesięcy („krótki staż” to oczywiście pojęcie względne – trzymiesięczny
związek, zwłaszcza jeśli jeden z pierwszych w życiu, może być postrzegany jako długi; równocześnie inne
pary, jak Marianna i Jurek, były ze sobą znacznie dłużej). Technologie komunikowania pozwalają im się
koordynować. Karol ciągle dzwonił do Agaty. Żeby powiedzieć, gdzie są, zapytać, gdzie ona jest, i umówić
się, gdzie i o której mogą się zobaczyć. Oczywiście takie koordynacyjne wydzwanianie do siebie nie jest
specyfiką wyłącznie relacji romantycznej. Poznani przez nas licealiści w podobny sposób koordynują spotkania
z bliższymi i dalszymi znajomymi. Jest jednak pewna zasadnicza różnica: partnerzy to osoby, z którymi trzeba
koordynować się non stop. Zakochani mogą nie przebywać jednocześnie w tej samej przestrzeni fizycznej,
ale nie mogą nie wiedzieć, gdzie są i co robią. Miłość w tym rozumieniu wyznacza rodzaj zobowiązania –
trzeba okazywać swoją uwagę i zainteresowanie znacznie częściej niż w wypadku osób, z którymi wchodzi się
w relacje natury mniej intymnej. O tym, jak ważne jest to zobowiązanie, niech świadczy wyznanie Marianny,
która deklaruje, iż mimo że w sumie nie lubi pisać SMS-ów, swojemu chłopakowi wysyła ich kilkanaście dziennie.
Gdy jest w szkole, robi to na każdej przerwie. Przy czym, jak nietrudno wywnioskować z częstotliwości
wymiany wiadomości, tego rodzaju SMS-y nie zawsze zawierają istotne informacje – zawierają je wręcz
sporadycznie. Najczęściej służą po prostu przekazaniu ukrytego między wierszami myślę o tobie.
mimo że w sumie nie lubi pisać sms-ów,
swojemu chłopakowi wysyła ich kilkanaście
dziennie
Telefon pomaga wytwarzać bliskość poprzez
dzielenie się na bieżąco tym, co ważne. Karol,
który poszedł do lekarza w dniu eksperymentu
polegającego na odłączeniu od mediów, po wizycie
u pani doktor zanotował, że chciałby napisać
Agacie i Mamie, że wszystko OK – jestem zdrowy. Potrzeba nieustannego bycia w kontakcie czasem koliduje
z ograniczonymi możliwościami finansowymi. Dlatego Agata, dysponująca większą liczbą minut niż
Karol, przejmuje na siebie ciężar ich wspólnych połączeń, gdy chłopakowi kończą się pieniądze. Telefon
pomaga przetrwać rozłąkę. Agata wspomina: najwięcej za komórkę zapłaciłam, kiedy byłam nad morzem,
wtedy najwięcej rozmawialiśmy [z Karolem]. Miłość zawiesza tu w pewnym stopniu zasadę wzajemności.
W żadnych innych relacjach nie do pomyślenia jest wykonywanie większej liczby połączeń, niż się odbiera.
W innych relacjach bilans połączeń wychodzących i przychodzących musi się równoważyć.
Gdy Karol dłuższy czas nie dzwoni (kwestia, ile to znaczy „dłuższy” czas, jest względna i podlega subiektywnej
negocjacji w ramach związku), Agata nie waha się zadzwonić do niego sama. Nie zakłada jego złych
MIŁOŚĆ
46