MŁODZI I MEDIA - Gazeta.pl

wypadku nie chodzi już tylko o cyrkulację dóbr kultury czy przekazanie znajomym filmu lub płyty, która może
ich zainteresować. Chodzi też o lepsze poznanie siebie nawzajem. Wspólne oglądanie filmów i słuchanie
muzyki zawsze było jednym z podstawowych sposobów spędzania czasu razem. Ważną inspiracją dla muzycznych
poszukiwań Gośki były płyty, jakie przynosił jej próbujący zacieśnić ich relację kolega.
Marianna lubi oglądać z Jurkiem „Dr. House’a”. Jednak młodzi oglądają ten serial nieco inaczej niż swoje
ulubione seriale oglądali ich rodzice – kolejne odcinki Jurek ściąga z internetu, a telewizor zastępuje ekran
laptopa. Oczywiście tym, co jest najbardziej istotne, wciąż jest wspólne spędzanie czasu oraz uwspólnianie
katalogu kulturowych odwołań oraz wprzęganie ich w intymny obieg porozumiewania się w parze. (Jak
to ważne, przekonał się kolega Marianny, Alek, który do dziś wspomina, że rozmawiając kiedyś z nowo
poznaną dziewczyną, nie był w stanie poprawnie zinterpretować niemal żadnego z pojawiających się w jej
wypowiedziach popkulturowych odniesień – w czasach internetu ryzyko takich sytuacji jest znacznie większe
niż kilkanaście lat temu). Im dokładniej będziemy się przyglądać tym wspólnie spędzanym przed ekranem
komputera chwilom, tym więcej zacznie znajdziemy różnic pokazujących, jak internet i komputery zmieniły
praktyki odbioru. Pozornie oczywista różnica pomiędzy treściami, do których dostęp daje komputer –
a więc możliwość samodzielnego wyboru materiałów, ale i czasu ich odbioru – a tymi, jakie oferowały kino,
telewizja i radio, przekłada się na już mniej oczywiste aspekty wspólnego ich odbierania.
Piotrek często mi podsyła linki do teledysków na YouTubie – opowiada Gośka. Po chwili, prezentując
współpracującej z nią badaczce nagranie ze swojego komputera, zapowiada: Dostałam tę piosenkę od Piotrka
przez Gadu. Wspólne spędzanie czasu przed komputerem jest praktyką mającą wpływ na relację w stopniu
większym niż wspólne siedzenie przed telewizorem. Gośka wspomina, że po koncercie usiedli do komputera:
razem szukaliśmy po słowach tego kawałka. Młodzi ludzie mogą prezentować swoim partnerom swój medialny
świat, pokazując ulubione filmy, piosenki czy zdjęcia, ale też oprowadzając po większych fragmentach
przestrzeni internetu, jakimi są miejsca w rodzaju serwisów, portali czy forów. Mogą to robić, będąc razem,
oraz zdalnie – wysyłając sobie cyfrowe prezenty pozwalające lepiej zrozumieć fascynacje nadawcy, ale też
czasem dowodzące dobrej znajomości preferencji osoby obdarowywanej (w tym sensie podesłany na Gadu-
Gadu link może poświadczać siłę więzi, bo pokazuje, że jest się tak blisko, że wie się, co będzie się podobać).
W tym wypadku znów ujawnia się zapewniana przez media cyfrowe możliwość materializacji i eksternalizacji
procesów, które w czasach analogu przeważnie pozostawały na poziomie nieuświadomionym. Pasje
są archiwizowalne i przesyłalne. Wspólne zainteresowania przestają być czymś abstrakcyjnym, nieuchwytnym,
stają się zakładkami w internetowych wyszukiwarkach i playlistami w odtwarzaczach muzycznych. Jeśli
nawet wspólne surfowanie jest jakoś podobne do wspólnego skakania po kanałach telewizyjnych, to jednak
bardziej przypomina oprowadzanie po swoim mieście, po miejscach, które się samemu lubi i które chce
się pokazać bliskiej osobie. Ten wzrost swobody nie dotyczy tylko autoprezentacji i dzielenia się – przekłada
się również na większe możliwości poznania partnera bez jego bezpośredniego udziału. Cyfrowość ułatwia
podążanie śladami ukochanej osoby. Agata śledzi fotobloga Karola, odwiedza strony, którymi chłopak
się interesuje albo na których są jego zdjęcia. Jeśli się kogoś kocha, do swoich ścieżek po sieci dodaje się
i te miejsca, które są ważne dla niego. Przestrzeń, która funkcjonuje jako publiczna, wpleciona w intymną
relację staje się spoiwem tego, co najbardziej prywatne.
MIŁOŚĆ
48