Revista Pedagogjike 2011 - Instituti i Zhvillimit te Arsimit

Revista pedagogjike, 2011
punës; jo vetëm bashkëbisedonte, por edhe bashkëvepronte).
4. Mësuesi ishte krijues (krijonte pyetje dhe situata të reja, madje
ndryshonte planin e bërë paraprakisht për t’ua përshtatur situatave
të krijuara në klasë). 9
b) Po nxënësi?
1. Vepronte si objekt dhe subjekt në mësimnxënie dhe ndihmohej në
zhvillimin e tij emocional e estetik etj.
2. Përmblidhte përvojat e tij individuale, përfshirë provat, sukseset,
gabimet.
3. Motivohej për nxitjen maksimale të krijimtarisë së tij.
4. Shpaloste individualitetin e tij.
Në botimet e kohës gjejmë termin “mësim sendesh”; në arsimin
bashkëkohor kemi konceptin e “të mësuarit të integruar” ose “të mësuarit
me tema” (ku tema përbën një send apo dukuri e cila, brenda një afati të
caktuar, studiohet nga të gjitha këndvështrimet dhe lëndët). 10
2. Në vitet ’70-’80
a) Zhvillimi i orës së mësimit (Orë tradicionale) ndiqte këtë
ecuri:
1. Kontroll i detyrave të shtëpisë.
2. Kontrolli i dijes (që përbëhej nga dy pjesë: kontrolli frontal, gjatë
të cilit rifreskoheshin njohuri të dhëna orën e kaluar dhe më parë;
kontrolli individual, gjatë të cilit, 2-3 nxënës përgjigjeshin për
temën e shpjeguar një orë më parë).
3. Shpjegim i temës së re.
4. Përmbledhje e njohurive të reja, përforcim i temës së re.
5. Dhënia e detyrave të shtëpisë.
b) Mësuesi luante këto role:
1. Mësuesi ishte kontrollues i detyrave të kryera nga nxënësit në
shtëpi, si dhe i përvetësimit të njohurive, kryesisht të dhëna një
orë më parë (nxënësit riprodhonin mekanikisht përkufizimet dhe
teoritë, siç jepeshin në tekstin shkollor, duke sjellë dhe shembuj,
kur kjo ishte e mundur).
9 Grup autorësh, Kur arsimi lëvronte shpirtin, Tiranë, 2002, faqe 25-29.
10 Grup autorësh, Kur arsimi lëvronte shpirtin, Tiranë, 2002, faqe 28-29.
32