Ψηφιακό Τεκμήριο

ως τότε ΚΟΑ δεν ήταν αποτελεσματικά, έπειτα και από την εφαρμογή των
συμφωνιών του Γύρου της Ουρουγουάης το 1995 που έθεταν την κοινοτική
αγορά ελαστικότερη και πιο ανοικτή.
Το γεγονός αυτό οδήγησε για την περίοδο 1994 - 1996, στον
υπερδιπλασιασμό των εισαγωγών με την Βουλγαρία, Ουγγαρία και Ρουμανία να
αποτελούν τον πρώτο προμηθευτή οίνου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επίσης άλλες
χώρες όπως η ΗΠΑ, η Αργεντινή, η Αυστραλία και η Νότιος Αφρική ανέπτυξαν
έντονη εμπορική πολιτική με αξιοποίηση προϊόντων σε πολύ ανταγωνιστικές
τιμές.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν αναγκαίο να λάβει υπόψη της τη γήρανση των
αμπελώνων της και το γεγονός ότι με την εξέλιξη της παραγωγής, μετά την
μείωση των εκτάσεων, υπήρξε μείωση των πλεονασμάτων κατά την διάρκεια των
τελευταίων περιόδων. Υπό αυτές τις νέες συνθήκες και εξαιτίας της
πολυπλοκότητας της νομοθεσίας που αφορούσε την ΚΟΑ του οίνου, ήταν
αναγκαία μια αλλαγή 25 .
Η νέα ΚΟΑ του οίνου (Κανονισμός ΕΚ 1493/1999) είχε ως βασικό στόχο την
επίτευξη καλύτερης ισορροπίας μεταξύ της προσφοράς και της ζήτησης στην
κοινοτική αγορά, προσφέροντας την δυνατότητα στους παραγωγούς να
προσαρμόσουν την παραγωγή τους στις εξελίξεις της αγοράς καθώς και την
μακροχρόνια βελτίωση της ανταγωνιστικότητας του κλάδου.
Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος πραγματοποιήθηκε η χρηματοδότηση της
αναδιάρθρωσης ενός σημαντικού τμήματος των αμπελώνων γεγονός που
επέτρεπε την παραγωγή προϊόντων αποδοτικών για την εσωτερική και την διεθνή
ζήτηση. Εξίσου σημαντικός στόχος ήταν ο προσανατολισμός της νέας ΚΟΑ σε
μια σημαντική απλοποίηση της νομοθεσίας του αμπλεοοινικού κλάδου,
ενταγμένη στο γενικό πλαίσιο της απλουστεύσεως της Κοινής Αγροτικής
Πολιτικής που άρχισε το 1995, υπενθύμιση της οποίας γίνεται στο Πρόγραμμα
Δράσης του 2000.
Μέσω του Κανονισμού θα έπρεπε:
Να διατηρηθούν όλες οι παραδοσιακές αγορές πόσιμης αλκοόλης
και προϊόντων της αμπέλου.
Να επιτευχθεί η περιφερειακή διαφοροποίηση
25 Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Γενική Διεύθυνση Γεωργίας, 2004 , σελ 28
55