Biuro Regionalne WHO dla Europy i BZgA Standardy edukacji seksualnej w Europie

Dzieci wiedzą, że są chłopcem lub dziewczynką i że
zawsze nimi będą.
Rozwijają się u nich wyraźne koncepcje dotyczące
tego, „co robią chłopcy” i „co robią dziewczynki”
(role społeczne).
Dzieci nawiązują przyjaźnie z innymi dziećmi: najczęściej
z dziećmi obu płci, choć czasami jedynie
z chłopcami lub dziewczynkami (osobami tej samej
płci).
Dzieci w tym wieku często kojarzą przyjaźń i sympatię
z miłością i twierdzą, że „są zakochane”. Na
przykład bardzo często mówią, że są zakochane
w swojej mamie, tacie lub króliku. To zazwyczaj nie
ma nic wspólnego z odczuwaniem seksualności i pożądania.
Często jest to sposób mówienia o tym, że
kogoś lubią.
Faza 3. Wiek od 7 do 9 lat
Wstyd i pierwsza miłość
Dzieci mogą czuć się nieswojo, kiedy są nagie
w obecności innych osób. Nie chcą już rozbierać
się w obecności osób dorosłych i przestają chodzić
nago.
Dzieci zadają mniej pytań dotyczących seksu, co
jednak nie oznacza, iż są w mniejszym stopniu zainteresowane
tym tematem. Zorientowały się już, iż
seks jest tematem „niewygodnym” i że nie jest właściwe
mówienie o nim w miejscach publicznych.
Dzieci dużo fantazjują, wykorzystując to, co widzą
wokół siebie (rodzina, szkoła, telewizja itp.). Ich fantazje
często mieszają się z rzeczywistością i mogą
dotyczyć na przykład miłości, a czasami także tego,
jak to jest być zakochanym w osobie tej samej płci.
Tworzą się grupy „dziewcząt” i „chłopców” oceniające
się nawzajem. Chłopcy często uważają, że
dziewczynki są „głupie” i „dziecinne”, podczas gdy
dziewczynki sądzą, iż chłopcy są „zbyt awanturniczy”
i zachowują się „w sposób brutalny”.
W sytuacjach grupowych (klasa, przyjaciele) często
uważają, iż istotne jest pokazanie, jacy są dorośli,
silni i mądrzy. Dzieci próbują wzajemnie prześcigać
się. Chcą pokazać, iż wiedzą coś o świecie starszych
dzieci i osób dorosłych. Jednym ze sposobów jest
pokazywanie jak dużo wiedzą o seksie, używając
wyrażeń erotycznych (języka związanego z seksem).
Dzieci znajdują rymy do słów związanych z seksem
i opowiadają sobie dowcipy dotyczące seksu (sprośne
dowcipy). Należy jednak zaznaczyć, iż często nie
rozumieją o czym mówią.
W tym okresie życia często doświadczają uczucia, iż
po raz pierwszy są zakochane.
Faza 4. Wiek od 10 do 15 lat
Okres przed dojrzewaniem i dojrzewanie
Część I: Wstęp
10-11-latki: okres przed dojrzewaniem
Rozpoczyna się okres dojrzewania. Hormony płciowe
zaczynają być aktywne, co manifestuje się
w sposobie zachowania i rozwoju fi zycznym, ale
także w sposobie postrzegania i wahaniach nastroju.
Dziewczynki zazwyczaj osiągają ten okres rozwojowy
2 lata wcześniej niż chłopcy. Pojawiają się
widoczne zmiany fi zyczne, takie jak rozwój piersi
i zwiększenie wzrostu.
Od około 10. roku życia dzieci zaczynają bardziej
interesować się seksualnością osób dorosłych. Częściej
fantazjują na temat seksualności i słyszą oraz
widzą różne rzeczy w książkach, telewizji i Internecie,
co z kolei zwiększa ich ciekawość. Pomimo
wszystko ich reakcje mogą być pruderyjne bądź bezceremonialne
w momencie, kiedy rozpoczyna się
z nimi rozmowy na temat seksualności.
W tym okresie mogą być podejmowane pierwsze
kroki „dotyczące” miłości: młodzi ludzie zaczynają
spotykać się ze sobą i ostrożnie zalecają się do
siebie (trzymanie się za ręce, pocałunki w policzki
itp.).
Wiek od 12 do 15 lat: okres dojrzewania
U większości chłopców w tym okresie rozpoczyna
się dojrzewanie. Rozpoczyna się wzrost penisa i jąder,
a także pojawia się owłosienie narządów płciowych
i pod pachami. Następuje gwałtowny wzrost.
Głos staje się głębszy i zaczyna pojawiać się zarost.
U chłopców w wieku 13 lat (średnio) po raz pierwszy
ma miejsce ejakulacja, co jest oznaką, iż są oni dojrzali
seksualnie i mogą mieć dzieci.
Dziewczynki również rozwijają się dalej. Okres gwałtownego
wzrostu mają już za sobą, zaczyna się pojawiać
owłosienie łonowe i pod pachami. U dziewczynek
w wieku 12 lat (średnio) występuje pierwsza
miesiączka, co oznacza, iż są one dojrzałe seksualne
i mogą zajść w ciążę.
Może zwiększać się częstość masturbacji, w większym
stopniu u chłopców niż u dziewczynek.
Osoby w wieku młodzieńczym mogą być bardzo niepewne
w odniesieniu do swojego rozwoju własnego
ciała i zadawać sobie pytanie „Czy to jest prawidłowe?”,
„Czy ich rozwój nie przebiega zbyt wolno
w porównaniu z rówieśnikami?”.
Osoby młode muszą przyzwyczaić się do swojego
„nowego ciała”, często czują się nieswojo i są zażenowane.
U młodych osób rozwija się seksualny wizerunek
samych siebie: traktują siebie jako osoby, które
mogą uprawiać seks, a to z kolei jest powodem, że
chcą być atrakcyjne. Ponieważ często czują się niepewnie
w stosunku do własnego ciała, są również
Standardy edukacji seksualnej w Europie
25