Μια λεξικολογική προσέγγιση Ï„Î¿Ï Î´Î¹Î±Ï†Î·Î¼Î¹ÏƒÏ„Î¹ÎºÎ¿Ï Î»ÏŒÎ³Î¿Ï ... - Nemertes

περισσότερο ελαστική και ευέλικτη, με στόχο να αποκρύψουν κάθε τι αρνητικό και να
αναδείξουν τη θετική ή τουλάχιστον την ουδέτερη όψη των πραγμάτων.
1.5 Πού χρησιμοποιείται η «διπλή γλώσσα» σήμερα
Η «διπλή γλώσσα» όπως προέκυψε από τα παραπάνω θα λέγαμε ότι αποτελεί μια άλλη
όψη της «γλώσσας». Επομένως θα μπορούσαμε να πούμε ότι χρησιμοποιείται εκεί που
χρησιμοποιείται και η «γλώσσα». Αυτός δε θα ήταν ένας υπερβολικός ισχυρισμός αφού ίχνη
της αποτυπώνονται στις μέρες μας σε πολλές εκφάνσεις της καθημερινής ζωής.
Στην αρχή η «διπλή γλώσσα», ως «νεόγλωσσα», χρησιμοποιήθηκε από τον Orwell για
να ορίσει τη γλώσσα που κατασκευάζεται σκόπιμα για πολιτικούς λόγους. Στη συνέχεια
χρησιμοποιήθηκε και από κυβερνητικά, στρατιωτικά και εταιρικά όργανα για πολιτικούς,
οικονομικούς αλλά και πολεμικούς λόγους. Σύμφωνα με τον Lutz (1996) «διπλή γλώσσα»
(doublespeak) μπορούμε να βρούμε στη νομική γλώσσα, στις κάθε είδους δραστηριότητες των
επιχειρήσεων, στον τομέα της οικονομίας και φυσικά στην γλώσσα της κυβέρνησης και της
πολιτικής.
Όλοι οι παραπάνω τομείς που πλήττονται από την «διπλή γλώσσα» συνδέονται
καθημερινά με χιλιάδες από τις δραστηριότητες και καθημερινές μας συνήθειες, επομένως είναι
ολοκάθαρο ότι καθημερινά υποβαλλόμαστε σε αυτή. Θα λέγαμε ότι είναι πανταχού παρούσα
εφόσον έχει εισβάλλει και μέσα στο σπίτι μας αφού μέσα από την τηλεόραση βομβαρδιζόμαστε
καθημερινά από χιλιάδες διαφημιστικά μηνύματα που περιέχουν μορφές της «διπλής γλώσσας».
Η παρουσία της είναι φανερή ακόμα και μέσα στο αυτοκίνητο κατά την μετακίνησή μας σε
διάφορους προορισμούς, αφού το ραδιόφωνο μας μεταδίδει μηνύματα «διπλής γλώσσας». Στο
χώρο εργασίας γινόμαστε καθημερινά αποδέκτες ανακοινώσεων ή μηνυμάτων που
χαρακτηρίζονται από στοιχεία «διπλής γλώσσας», όπως για παράδειγμα συγχώνευση εταιρειών
ή μετοχών και μείωση προσωπικού αντί για τη λέξη απόλυση. Ακόμα και στο δρόμο ενώ
περπατά κανείς παρατηρεί τίτλους και επωνυμίες επιχειρήσεων με στοιχεία «διπλής γλώσσας».
Επίσης στα καταστήματα αν ανατρέξει κανείς στις ετικέτες των προϊόντων μπορεί να βρει
τέτοια στοιχεία, όπως για παράδειγμα όταν σε κάποια προϊόντα αναγράφεται ότι έχει
χρησιμοποιηθεί λεμόνι, ενώ στην πραγματικότητα έχουν χρησιμοποιηθεί υποκατάστατά του
(κιτρικό οξύ), όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Lutz (1989: 33-37).
20