Azerbejdżan – przewodnik dla przedsiębiorców

Azerbejdżan – Przewodnik dla przedsiębiorców 51
biorstw oraz spółek joint-venture, które miały być sprywatyzowane lub przekazane prywatnym
przedsiębiorcom w ramach długoterminowych kontraktów menedżerskich.
W wyniku pierwszego etapu prywatyzacji oraz reformy rolnej, udział sektora prywatnego
w PKB wzrósł w Azerbejdżanie w 2005 roku do prawie 76%.
W nowym programie prywatyzacyjnym przewidziano udział inwestorów zagranicznych
w prywatyzowaniu majątku państwowego. Zgodnie z Programem Prywatyzacyjnym
za inwestora zagranicznego uznaje się:
– zagraniczny podmiot prawny,
– przedsiębiorstwo typu joint-venture, w którym udział zagranicznego partnera
w kapitale zakładowym jest wyższy niż 25%,
– obcokrajowca,
– bezpaństwowca (bez obywatelstwa).
Zagraniczni inwestorzy są dopuszczani do udziału w prywatyzacji wyłącznie na warunkach
cen opcyjnych ustalanych przez Państwowy Komitet Prywatyzacyjny. Wyjątkiem
od tej zasady jest udział inwestora w aukcjach za gotówkę. Opcje cen są ustalane na podstawie
wahań rynkowych. Komitet co miesiąc publikuje ich wykaz. Wszystkie transakcje
prywatyzacyjne są zawierane w walucie krajowej.
Obecnie kontynuowany jest drugi etap prywatyzacji obejmujący głównie duże i średnie
przedsiębiorstwa.
Metody prywatyzacji
Program prywatyzacyjny przewiduje rozmaite metody prywatyzacji państwowych
przedsiębiorstw, takie jak:
– sprzedaż inwestorowi strategicznemu,
– ulgowa sprzedaż dla załogi,
– aukcje za czeki inwestycyjne,
– aukcje gotówkowe (przetargi inwestycyjne i konkursy).
W roku 1997 obywatele Azerbejdżanu otrzymali vouchery (każdy zawierał po cztery prywatyzacyjne
czeki), którymi można było obracać na rynku wtórnym. Na początku ceny
czeków rosły, jednak proces ten nie był trwały. Ceny czeków obniżyły się znacznie i w rezultacie
obrót nimi na rynku wtórnym stracił na znaczeniu. Nawet częściowe opłacanie
prywatyzowanego majątku za pomocą czeków nie wpłynęło na zwiększenie ich obrotu.
Uruchomienie drugiego etapu prywatyzacji również nie ożywiło tego rynku.