numri 206 final.CDR

Hëna e revlerën e kësaj cilësie. All-llahu xh.sh.thotë:“U përgënjeshtruan të dërguarpara teje, duruan atë gënjeshtër,dhe u torturuanpërderisa u erdhi ndihma Jonë,prandaj s’ka kush që ndryshoncaktimet e All-llahut. E ty të erdhënlajmërime mbi ngjarjet e tëdërguarve.” (El Enamë:34)Ibn Kethiri thotë se kjo ështëngushllim për Muhamedin a.s. dheështë urdhëruar të durojë siç duruanpejgamberët më të mëdhenj dhe ipremtoi ndihmën dhe triumfin pasiqë u gjet i përgënjeshtruar e torturuar.Kurse Sejid Kutub na bën me dijese përmes këtij ajeti, misionarëve uailustroi këtë rrugë dhe rolin e tyre tësaktë dhe gjithashtu vështirësitë,pengesat dhe ajo se çfarë i pret nëfund.Këto fjalë na mësojnë se zakoni iAll-llahut xh.sh. me misionarët ështëidentik me atë të vetë misionit.Misionarët shpeshherë hasin nëpërgënjeshtrime e tortura, pormegjithatë më në fund kanë suksese,pra çdo gjë vjen në kohën e vet.Misionari pra duhet të durojë e jotë ngutet në rezultate, të ketë bindjese triumfi me lejen e All-llahut xh.sh.vjen.All-llahu xh.sh. thotë:”Ti duro, ashtu sikurse duruantë dërguarit e vendosur dhemos kërko ngutjen e dënimitpër ta, sepse ditën kur do ta përjetojnëatë që u është premtuar,atyre u duket sikur nuk kanë jetuarvetëm se në një moment tëshkurtër të ditës. Kumtesë emjaftueshme! A mos shkatërrohetkush, pos popullit të shfrenuar.”(El Ahkaf:35)Me këto fjalë All-llahu xh.sh.sqaron gjendjen e të pafeve, se nëseajo është dënimi i tyre, duro çka tëgodet nga to siç duruan të dërguarit evendosur, se ti je një nga ta, madjembi ta. Qëllimi me fjalët ”ulul azm”është për pejgamberët më të dalluarsiç ishin Nuhi a.s, Ibrahimi a.s,Musau a.s, Isau a.s. dhe gjithashtuthuhet se ata janë ata që i duruan torturavetë shumta.Sejid Kutubi në komentin e këtijajeti thotë se çdo fjalë ka domethëniemadhështore, pas çdo fjale gjejmëilustrime….e çështje. ”Ti(Muahamed) duro, ashtu sikurseduruan të dërguarit e vendosur”është udhëzim për Muhamedin a.s. icili atë që barti e vuajti nga populli itij, që u rrit jetim e që i humbën njëripas tjetrit edhe ata që u kujdesën përtë; gjyshin, axhën, bashkëshorten..,që nga disa të afërm të tij hoqi mëshumë se nga të largëtit. Ai që kurthirrte kabilet këthehej pa rezultat,madje i tallur e i gurëzuar aq sa irrjedhte gjaku edhe këmbëve. E pastërë këtyre, i ishin të nevojshme fjalëte ajetit në fjalë. E kur edhe Muhamedia.s. pati nevojë që të udhëzohet nëkëtë mënyrë, kjo d.m.th. se rruga ethirrjes është shumë e mundimshmedhe e vështirë.Po, kjo është rruga e këtij misionisiç na sqaron All-llahu xh.sh e siç qe epraktikuar nga Muhamedi a.s. Andaj,askush le të mos ngritet për këtëobligim para se të vendos dhe të përgatitetmirë.Këshilla e Llukmanit djalit të Tijsiç na rrëfen Kur’ani ishte:”O djali im, fale namazin,urdhëro për punë të mira, endalu nga të këqiat, përballo medurim çdo gjë që të godet, vërtet,këto janë nga çështjet më tëpreferuara.” (Llukman:17)Marrë në përgjithësi, kjo temëështë shumë madhështore dhe ështënë shërbim të besimtarit për çdo gjëqë e godet, qoftë e mirë apo e keqe. Ekur janë në pyetje misionarët të cilëtpërballohen me çmos më shumë se tëtjerët, durimi në të vërtetë paraqet njëarmë shumë të fuqishme.MATURIA DHE SHPIRT-GJËRËSIAAll-llahu xh.sh. thotë:“E kush ka fjalën më të mirëprej atij që thërret tek All-llahu,vepron (punë) të mira dhe thotë:Unë jam prej muslimanëve. Nukështë e barabartë e mira dhe ekeqja. Andaj, (të keqen) ktheje memirësi, se atëherë ai, mes tejedhe të cilit ka armiqësi, do tëbëhet (si) mik i afërt. Mirëpo,këtë nuk e arrin kush, pos atyretë durueshmëve, dhe nuk earrin kush, pos atyre me virtyt tëlartë.” (Fussilet:33-35)Këto ajete kur’anore na ilustrojnëmetodikën e thirrësit për tek All-llahuxh.sh. meqë ai ka të bëjë me natyrënnjerëzore në të gjitha situatat, andajAll-llahu xh.sh, krijuesi i kësaj natyre,e drejton, udhëzon atë. Në Kur’aninfisnik thuhet:“Ai di për shikimin me cep tësyve, e edhe për atë që e fshehinnë zemra.” (Gafir:14)Thirrja për tek All-llahu xh.sh, e tëballafaquarit me probleme të shumta,vërtetë është çështje e rëndë por ështëme vlerë shumë madhështore.Kur’ani thotë:“E kush ka fjalën më të mirëprej atij që thërret tek All-llahu,vepron të mira dhe thotë: Unëjam prej muslimanëve”(Fussilet:33)Atij që thërret për tek All-llahuxh.sh, nëse don të arrijë ku i takon,nuk i takon që të flet pa edukatë tëlartë, e në rast se ndodh e kundërta,edhe rezultatet do të mungojnë.All-llahu xh.sh. thotë:”Nuk është e barabartë emira dhe e keqja..” (Fussilet:34)Pra, e keqja nuk mund t’i afrohetsë mirës as në aspektin e gjurmës e asnë aspektin e vlerës. Durimi e tolerancapërkundër asaj që shpie që të keqëst’i përgjigjemi me të keqe, shndërronzemrat e ashpërsuara në qetësi e siguridhe bën përmbysjen e armiqësisënë miqësi. All-llahu xh.sh. thotë:“…(të keqen) ktheje memirësi, se atëherë ai, mes tejedhe të cilit ka armiqësi, do tëbëhet (si) mik i afërt.”(Fussilet:34)Realizimi i kësaj norme në tëshumtën e rasteve sjell rezultatet eduhura, e nëse sjellja është e keqe,duhet ditur se i jemi në ndihmë tëkeqes e cila shpie në largimin e turpitdhe dhënjen me vendosshmëri nëmëkat. Pra, nëse duam rezultate doemosduhet pasur kujdes në këtë edhepse kjo kërkon zemër shumë të fortë.Toleranca vjen në shprehje vetëmatëherë kur vet misionari është i sulmuare jo kur sulmi i është drejtuarbesimit apo kur shpifen besimtarët.Në raste të këtilla, misionari duhetqëndruar e ballafaquar pa kompromis,kuptohet sipas mundësive tëveta, e nëse kjo mundësi mungon,atëherë duhet duruar gjersa të gjykonAll-llahu xh.sh.Thirrësit në këtë rrugë tëlavdishme, mund t’i ndodh që tëdëmtohet fizikisht, si dhe në pasuri,familje…por ai doemos të cilësohetme maturi dhe shpirtgjërësi që t’iaarrijë qëllimit.Nga rrëfimet kur’anore shihet seme çfarë u ndesh i dërguari i Allllahutxh.sh, çfarë i ndodhi në Taif ,çfarë nga mushrikët në Mekë dheçfarë nga hipokritët në Medine, pormegjithate ai nuk fitoi për vete e as qëu hidhërua për vete, madje edhe u lutqë të jenë nga të udhëzuarit së thëni :”O Zot, udhëzoje popullin tim,se vërtetë nuk dijnë“.Andaj, nëse kjo cilësi është ekërkuar nga të gjithë besimtarët, kjoparasegjithash duhet qenë cilësi emisionarëve.MODESTIAModestia është cilësi me vlerëshumë të lartë dhe gjithnjë i është nëshërbim misionit që bëhet vetëm përhirë të All-llahut xh.sh. Jo të paktëjanë ata që mendojnë se misionari kapër qëllim intereset e kësaj bote.Mendim ky që kur janë në pyetje disaqë merren me këtë mision e që vërtetëkanë mjaft përfitime, do të themi semban. Por një gjë e këtillë nuk i kahije besimtarit e misionarit. Ajo qëvlen të përmendet këtu është edhefakti se propaganduesit e religjionevedhe fraksioneve të devijuara…jo qëmarrin përfitime nga masa, por edhejapin vetëm e vetëm për t’i tërhequrnjerëzit. E si është e mundur qëmisionarët të mendojnë se si të fitojnëpasuri nga masa!? Sa mund të fitohetsimpatia e tyre kur dihet se simpatiaarrihet kur ne s’kemi për qëllim tëmarrim nga ta.Njëherë Muhamedit a.s. i shkoinjë njeri dhe kërkoi nga ai udhëzim sëthëni: O i dërguari i All-llahut, mëtrego një punë përmes së cilës do mëdojë All-llahu dhe njerëzit.Muhamedi a.s. në lidhje me këtë naudhëzon me fjalët: “Bëhu modest,asket në këtë botë do të dojë Allllahu,dhe bëhu asket në atë qëposedojnë njerëzit, do të duannjerëzit.”Por, fatkeqësisht, ka nga ata qëpas petkut të misionarëve, shohinmënyrën e përfitimit. Nisen e futenshtëpive që të thërrasin për tek Allllahu,por, më shumë hanë e kërkojnënga pasuritë e tyre. Kështu degradohendhe nuk arrijnë suksese nëmisionin e tyre.Më kanë rrëfyer misionarë të sinqertëqë kanë ecur fshatrave beduine,banorët e të cilave fshatra kishinpasur përshtypje se pas punës së tyrenë emër të fesë fshehen interese tjera,gjë kjo që i kishte bërë thirrësit tëbesatohen për të mos shfrytëzuarndonjë rast për t’u ushqyer në atofshatra. Veprimi i këtillë s’do mend seishte një ndër shkaqet e rezultatevedhe respektit që arritën.E kur misionari lakmon atë qësheh te njerëzit, i bëhet rëndë të ballafaquaritme ta, toleron dhe u gjenarsyetime të devijuarve. Gjë kjo qëçon në favorizimin e hamendjeve dhedëshirave të tyre përkundër të sëvërtetës, dhe e tërë kjo, vetëm për njëinteres kalimtar, pra të kësaj bote.“E sikur të përputhej e vërtetame dëshirat e tyre, do tëshkatërroheshin qiejt e toka dheçdo gjë që gjendet në to.” (ElMu’minun:71)Pas kësaj dikush mund të pyet: Ponga ku të jetojë misionari? Misionariqë bën përpjekje për një shoqëri më tëmirë, më të fuqishme gjithsesi seshoqëria duhet pasur interes që atijderidiku t’i sigurohet një standart.Shoqëria duhet ditur se respekti ndajmisionarit, njëherit është edherespekt ndaj misionit. Nisur nga kjothemi se nëse muslimanët jetojnëmirë, assesi s’duhet lejuar që thirrësittë jenë ata që kanë nevojë. Pra përmisionarin është që ai të mos lakmonatë që sheh në duart e besimtarëve epër shoqërinë është që për ta të sigurojnërrogë për një jetë fisnike.Megjithkëtë, misionarit i mbetet qëllogarinë ta pret nga Ai për hirë të tëcilit edhe angazhohet, pra nga Allllahuxh.sh. Kështu, në çdo punë tëmisionarit, e vogël apo e madhe qoft,manifestohet fuqia, prestigji islam nënjërën anë, e në anën tjetër, iritimipër të pafetë dhe hipokritët.I Lartëmadhërishmi thotë:“Nuk ishte me vend përbanorët e Medinës e as për ataqë ishin rreth tyre nga beduinët,të ngelin (pa shkuar) pas të dërguarittë All-llahut e as të kursejnëveten e tyre ndaj vetes së tij(Pejgamberit). Nuk ishte me vend,ngase ata nuk i godet as etja, aslodhja, as uria kur janë nërrugën e All-llahut, dhe nukshkelin ndonjë vend që i hidhëronmosbesimtarët, dhe nukarrijnë kundër armikut çkadoqoftë, vetëm se të gjitha ato dot’u evidentohen atyre si vepër emirë (shpërblyese). All-llahu nukua humb shpërblimin vepërmirëve.Dhe nuk japin kontribut,të vogël ose të madh, nukkapërcejnë ndonjë luginë, e qëtë mos u shënohet atyre, për t’ishpërblyer All-llahu më së miriatë që vepruan.” (EtTevbe:120,121)E çfarë e lige mund t’i godetmisionarët pas kësaj në jetën e kësajbote e cila edhe ashtu është e mangët,kur dihet se në botën tjetër- ahiretin eka me plotë begati të përhershme.Përktheu: Afrim TAIRI20korrik, 2008