numri 206 final.CDR

Hëna e re(siç thoni ju) dhe thirrni, pos Allllahut,po qe se jeni të drejtë (çkathoni), kë të mundeni për ndihmë!”(Hud: 13)Ndryshimi mes mënyrës sëshprehjes së Kur’anit dhe mënyrës sëshprehjes së Pejgamberit Muhameda.s. dallohet mjaft lehtë. Ndërmjetstilit shprehës gjuhësor-letrar tëKur’anit dhe stilit të hadithëve-porosivetë Pejgamberit a.s., ka njëndryshim aq të madhë, sa që arabët igjenin të përshtatshme shpjegimetjashtkur’anore të Pejgamberit a.s.ndaj formave të tyre të bisedës dhedialogut, kurse përballë Kur’anit semerrnin dot veten nga habia dhemahnitja. Duke lexuar porositë ePejgamberit, përvijohet pas tyreimazhi i një njeriu që mendon e bisedoni përvuajtur e i përulur me frikënndaj Allahut xh.sh. Kurse në zërin eKur’anit ndihet një guxim i lartë, njëvizion tronditës e një tingëllim madhështorë.Ndërkaq, është as emundur dhe as e pranueshme logjikishtqë në shprehjen e një njeriu tësendërtohen aty për aty dy stile aq tëndryshëm nga njëri-tjetri. Këtu tregohetse Muhamedi a.s. është një njeri sitë tjerët me dallimin e vetëm, se atij ishpallet relevatë nga Zoti xh.sh., gjë tëcilën e pohon vetë Kur’ani:Thuaj: “Unë jam vetëm njeri,sikurse ju, mua më shpallet sevetëm një Zot është Zoti juaj, ekush është që e shpresontakimin e Zotit të vet, le të bëjëvepër të mirë, e në adhuriminndaj Zotit të tij të mos përziejëaskë. (Kehf:110)Sikur autorë i Kur’anit të ishteMuhamedi a.s. përse nuk e dëgjuanasnjëher ta pranonte apo ta theksontevet, një gjë të tillë?Fakte të tjera që hedhin poshtëtezën që Muhamedi a.s. është autorë iKur’anit është se vetë Muhamedi a.s.korigjohet në veprimet e tija ngaKur’ani. Për këtë do të mjaftonte tëpërmendej rasti kur Hamza r.a. axha iPejgamberit a.s. u vra në betejën eUhudit. Me nxitjen e Hindit, gruas sëEbu Sufjanit trupi i tij u masakruakeq. Kur Pejgamberi a.s erdhi dhe paçfarë kishte ngjarë ai tha: “Kurr nukkam ndjerë në shpirt zemërim si kyqë po provoj në këto çaste, kur Allahutë më ndihmojë herën tjetër që të fitojmbi Kurejshët. Betohem se do tëmasakroj, dërmoj tridhjetë nga tëvdekurit e tyre”. Por menjëher paskësaj atij i erdhi ajeti Hyjnor ku jatërhjek vërejtjen:“Në qoftë se doni të merrnihak, atëherë ndëshkoni në atëmasë sa jeni ndëshkuar ju; enëse duroni pa dyshim ai ështëmë i mirë për ata që durojnë”.(Nahl: 126)Dhe është e vërtet se ai nuk epërmbushi kërcënimin e tij, në tëkundërtën ai e ndaloi përgjithmonmasakrimin e kufomave pas betejës.Në mënyrë të ngjajshme kurPejgamberi a.s. u plagosë në luftën eUhudit, ai i mallkoi armiqt dukethënë: “Si mund të begatojë ai popullqë plagosë të Dërguarin e Allahut!”.Si përgjigje ndaj këtij mallkimizbritën ajetet, për tja tërhjekurvëmendjen Pejgamberit a.s. (shih: AliImran: 128-129)Poashtu shembulli tjetër, kur erdhëndisa mushrik të Mekës dhe ia bëndisa pyetje rreth ndodhive tëpadëgjuara në Hixhaz, dhe u zgjodhënpër të provuar nëse Pejgamberia.s. zotronte ndonjë burim dituriembi gjërat e fshehta dhe të papara.Përgjigja e Pejgamberit a.s. ishte“Nesër do tua them” por ai nuk tha“Po të dojë Allahu”, kur u kthyenditën tjetër atij iu desh ti largojë dhekjo gjë vazhdoi 15 ditë më radhë. Atijnuk i ardh asnjë lajm nga Allahuxh.sh., dhe mandej i erdh ajeti që jatërhjek vërejtjen në form qortimi,nëpërmjet Xhebrailit ku thotë:“Dhe mos thuaj kurrsesi përndonjë çështje: “Unë do të bëjkëtë nesër!” Vetëm (nëse ishton): “Në dashtë All-llahu!” Ekur të harrosh, përmende Zotintënd dhe thuaj: “Shpresohet seZoti im do të më japë udhëzimedhe më të afërt prej këtij (të ashabikehfit)”. (Kehf: 23-24)Martin Lings, te vepra e cituar, fq.77, duke trajtuar domethënien e kësajpritjeje pak a shumë të gjatë shprehet:“Vonesa e përgjigjes Hyjnore,ndonëse e dhimbshme përPejgamberin dhe pasuesit e tij, ishtemë të vërtet një forcë më e madhe përtë. Armiqt e mohuan domethënien ekësaj vonese, por për ata kurejsh qëishin akoma të pavendosur ky faktishte një pohim i qartë i asaj se Fjalae Shenjtë i vinte Muhamedit ngaQielli dhe ai as nuk kishte gisht e asnuk mund ta kontrollonte atë. Është ekuptueshme poqëse Muhamedi do tëkishte trilluar të gjitha ato çfar kishtethënë më parë, nuk do të ishtevonuar kaq gjatë për këtë trillim të ri,veçanërisht në një çast të tillë kurreziku qe mjaft i madh”.Në Kur’an, më se 50 vende,Pejgamberit i thuhet “Të pyesin typër...” dhe i jepen përgjigje që fillojnme urdhërin “Thuaj”. Është krejt eqartë se është Allahu xh.sh. që u jeppërgjigje pyetjeve, për çështje të tillasi haramet dhe hallallet e ndryshme,rreth ndodhive të padëgjuara të kaluara,Dhulkarnejni, forma e dhurimit,shpirtit etj.etj., që një njeri e ka krejttë pamundur tu japë përgjigje të specializuaraveç e veç, kurr nuk mund tëjetë brenda mundësive të një njeriu.Ndërkaq, ndodhte edhe që në rastin epyetjeve të tilla, Pejgamberi heshtesepse priste ajetin që do ti zbriste sipërgjigje. Ndodhte që kalonin ditë tëtëra e atij nuk i vinte lajmëtari i qiellit,saqë disa filluan të talleshin me tëduke i thënë: “Të la Zoti ty... Hoqidorë prej teje, etj., derisa zbriti ajeti:“Zoti yt nuk të ka lënë, as nuk tëka përbuzur”. (Duha: 3)Cili autorë e kërcënon vehten nëveprën e vet qoftë edhe në emër tëdikujt tjetër ose me gojën e dikujttjetër? Për më tepër, ndërsa pretendonse flet në emër të Allahutxh.sh., a mund të bëjë ndonjëdeklaratë që do t’i sillte dëm pretendimittë vet? Gjithashtu, a fut nëlibrin e vet shprehje akuzuese ndajvetes? Kurse në Kur’an thuhet:“Sikur të trillonte ai(Muhammedi) për Ne ndonjëfjalë! Ne do ta kapim atë mefuqinë Tonë. E pastaj do t’iakëputnim atij arterien e zemrës”.(Hakka: 44-46)Në Kur’an Muhamedit a.s. itërhiqet vërejtja për mospjesmarrësite fushatës së Tebukut: “Pse u dheleje atyre?”. Në Kur’an tregohet përmartesën me Zejnepen, gruan eZejdit, gjë që vet Pejgamberi a.s. nukkishte dëshirë që të martohej me të,por urdhëri qe i tillë që të martohejme të, që ti tregonte se Zejdi nukështë djali i Muhamedit a.s..Pejgamberi i thoshte “bir” libertit tëvet Zejdit, por Allahu xh.sh., me anëtë një ajeti, e hoqi birësimin:“All-llahu nuk krijoi dyzemra në gjoksin e asnjë njeriu eas nuk ua bëri gratë tuaja, prej tëcilave largoheni me dhihar nënatuaja, (duke krahasuar shpinën egruas me atë të nënës), e as nuk uabëri djem tuaj të adoptuarit tuaj(fëmijët e tjetërkujt që po i adoptoni sitë juaj). Këto janë vetëm thënietuaja që i shqiptoni me gojëttuaja, e All-llahu e thotë atë qëështë realitet, dhe Ai udhëzonnë rrugën e drejtë”. (Ahzab: 4)Poashtu Pejgamberi a.s. do tëqendronte për t’ia falur namazin e tëvdekurit kreut të hipokritëve, IbnThelulit, meqë e njihte për musliman,por e la sepse e paralajmëroi Allahu,ku i thotë:“Dhe asnjërit prej tyre kur tëvdesin, mos ia fal namazin (exhenazës) kurrë, e as mos qëndropranë varrit të tij (për lutje e vizitë),pse ata mohuan All-llahundhe të dërguarin e Tij dhevdiqën kryeneçë”. (Tevbe: 84)Të gjitha këto urdhëra apo ndalimetë ngjajshme tregojnë se ai kurrënuk vreponte me kokë të vet, se aiishte një përfaqësues që vetëm zbatonteurdhërat e Allahut xh.sh.. Edhesjelljet nuk i ndryshonte sipas vetes,por pas paralajmërimit ose tërheqjessë vëmendjes së Allahut, ku thotëAllahu xh.sh. në Kur’an përMuhamedin a.s.:“Dhe ai nuk flet nga dëshira.Ajo nuk është tjetër pos shpalljesqë i shpallet”. (Nexhm: 3-4)Dallimi më i madh midis Kur’anitdhe cilit do libër tjetër të shenjtë tëndonjë besimi specifik qëndron në atëse Kur’ani vazhdimisht e pohonorigjinën e tij hyjnore nga Zoti i botës.Në Kur’an ekzistojnë një mori shembujshtë tillë:“Është e vërtetë se All-llahu udha dhuratë të madhe besimtarëve,kur ndër ta nga mesi ityre dërgoi të dërguar që atyret’u lexojë shpalljen e Tij, t’i pastrojëata, t’ua mësojë Kur’anindhe sheriatin, edhepse, më parëata ishin krejtësisht të humbur”.(Ali Imran: 164)“A nuk e përfillin ata (mevëmendje) Kur’anin? Sikur tëishte prej dikut tjetër, përvreçprej All-llahut, do të gjenin në teshumë kundërthënie”. (Nisa: 82)“O ju njerëz! Juve ju erdhinga zoti juaj këshilla (Kur’ani)dhe shërimi i asaj që gjendet nëkrahrorët tuaj (në zemra), edheudhëzim e mëshirë për besimtarët”.(Junus: 57)“Ne nuk të shpallëm ty përtjetër Kur’anin, vetëm që t’usqarosh atyre atë për çka upërçanë, (ta zbritëm) që të jetëudhëzim e mëshirë për njerëzitqë besojnë”. (Nahl: 64)Ajete të tilla janë me shumicë.Pothuajse çdo sure e Kur’anit e përmbanpohimin për vulën e autorësisë sëAllahut xh.sh. Dhe Ai jo vetëm që eshpalli Kur’anin por edhe duke qenëse ai duhej të mbetej si mesazhnjerëzimit deri në fundin e kohës, aiduhej të ruhej ashtu siç ishte shpallurprandaj edhe premtimi i Tij është imrekullueshëm:“Ne me madhërinë Tonë eshpallëm Kur’anin dhe Ne gjithsesijemi mbrojtës të tij”(Hixhr: 9)PREJARDHJA HYJNOREÇdo fjalë e Kur’anit dhe jetës sëMuhamedit a.s. e dëshmon prejardhjene Tij Hyjnore. Karakteri i sinqertëi Muhamedit a.s. nuk lë asnjëfije dyshimi për sinqeritetin e tij në tëpohuarit se Kur’ani është fjalë eAllahut xh.sh.. Ai veçse kishte qenë injohur si “i besueshmi- i sinqerti”edhe para se të thirrej si Pejgamber.Edhe armiqtë e tij më të mëdhenj epranonin çiltërsinë e personalitetit tëtij. Aq shumë e kishte fituarMuhamedi a.s. besimin e arabëvepoliteistë, saqë edhe armiku ipamëshirshëm i tij, Ebu Xhehli, i patithënë një ditë: “O Muhamed, unë nukpo të them se je gënjeshtarë, por këtëfe që ke sjellë, s’e dua...”. Megjithëseedhe armiqt më të tërbuar mendërgjegje e pranonin se Muhamediishte profet i vërtet, e patën kundërshtuarvetëm e vetëm për egoizëm!Kur’ani thotë kështu:“Ne dimë se ty të brengos ajoqë thonë, e ata nuk të gënjejnëty, por ata mizorë mohojnëargumentet e All-llahut”. (EnAm: 33)Megjithqë nuk ka nevojë përasnjë dëshmi më tepër se sa fjala evetë Allahut xh.sh. që e konfirmonorigjinën hyjnore të Kur’anit, sikuredhe karakteri i dëlirë i PejgamberitMuhamed a.s. i cili na përcolli atë. Nedo ti përmendim edhe disa fakte tëtjera të cilat e bëjnë të besueshëmKur’anin si të ardhur nga Zoti.Edhe përsa u përket njoftimeve tëdhëna kushtuar të shkuarës e të sëardhmes, Kur’ani është i shkylqyerdhe kategorikisht s’mund të jetëshprehje njerëzore. Sot, me anë tëzbulimeve të reja, janë nxjerrë sheshitmënyra e të jetuarit të pupujve tëkaluar, fundi i tyre i mirë apo i keqashtu siç i pat njoftuar fjalë për fjalëshekuj më parë Kur’ani iMadhërueshëm. P.sh. te Pejgamberëtë tillë si: Nuhi, Salihu, Luti, Ibrahimi,Musai, Isai (Paqa e Zotit qoftë mbita), etj., popujt e tyre, dhe vendbanimete tyre- secili më vete nga njëdëshmi e shpalosur për tu marrëshembull! (15) Kur’ani na tregon kuthotë:“A nuk udhëtuan ata nëpërtokë e të shohin se si qe përfundimii atyre që ishin paratyre!?? Ata ishin edhe më tëfortë se këta, ata e lëruan tokëndhe e rindërtuan atë më shumëse sa këta, e rindërtuan, atyre upatën ardhur të dërguarit e vetme fakte të qarta. Pra, Allahunuk ishte që t’ju bëjë të padrejtëatyre, por ata vetvetes i bënë tëpadrejtë”. (Rrum: 9)“A nuk e kanë të qartë ata sesa breza para tyre i kemizhdukur, e këta ecin nëpër atovendbanime të tyre. Në gjurmëte atyre ka fakte për ata që kanë40korrik, 2008