Î¼ÎµÏ„Î±Î½Î±ÏƒÏ„ÎµÏ ÏƒÎ· και παροχη Ï Ï€Î·ÏÎµÏƒÎ¹Ï‰Î½ σε μεταναστες στην ελλαδα

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΟΧΗ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΣΕ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑδύο χρόνια. Μετά από παραμονή 15 ετών ο αλλοδαπός μη Κοινοτικός υπήκοοςμπορούσε να υποβάλει αίτηση μόνιμης παραμονής στην Ελλάδα. Επιπλέονκαθορίζονταν ένα ανώτατο όριο (ετήσιων) αδειών παραμονής που θα χορηγούντανκάθε χρόνο. Η ανανέωσή τους γίνονταν από το Υπουργείο ΔημόσιαςΤάξης. Οι αλλοδαποί που ήταν παντρεμένοι με Έλληνες ή είχαν Ελληνική καταγωγήμπορούσαν να αποκτήσουν άδεια παραμονής και εργασίας χωρίς χρονικόπεριορισμό. Οι αιτήσεις για χορήγηση της ελληνικής ιθαγένειας γίνοντανδεκτές μόνο για τους αλλοδαπούς που ήταν παντρεμένοι με Έλληνες και διέμενανστην Ελλάδα τουλάχιστον για 5 χρόνια, ενώ για κάθε άλλη περίπτωσηο χρόνος παραμονής ήταν τα 10 χρόνια. Η οικογενειακή συνένωση για όσουςαπασχολούνταν νόμιμα ήταν εφικτή αλλά με ιδιαίτερα αυστηρά κριτήρια καιυπό την προϋπόθεση της κοινής συμβίωσης πριν την άφιξή τους στην Ελλάδα.Η παράνομη είσοδος των αλλοδαπών στη χώρα επέσυρε ποινή φυλάκισηςμέχρι και πέντε χρόνια, ενώ για όσους διέμεναν παράνομα στην Ελλάδα ήτανδυνατή η άμεση σύλληψη και απέλασή τους σε διάστημα 48 ωρών. Επίσης, γιαάτομα ή επιχειρήσεις που διευκόλυναν την παράνομη είσοδο ή απασχόλησητων αλλοδαπών, προβλέπονταν αυστηρές ποινές όπως φυλάκιση και χρηματικάπρόστιμα. Τέλος, ο νόμος εισήγαγε το θεσμό των ειδικών ομάδων περιπολίαςμε σκοπό τον αποτελεσματικότερο συνοριακό έλεγχο και την αποτροπή τηςεισόδου παράνομων μεταναστών.Μεταξύ των αδυναμιών του συγκεκριμένου θεσμικού πλαισίου πρέπει νααναφερθεί η περιοριστική χρήση του δικαιώματος άσκησης προσφυγής και ηαπουσία μέτρων για την ένταξη των μεταναστών (Αμίτσης και άλ., 2001), γεγονόςπου ενίσχυε τη δυνατότητα εξάρτησης και εκμετάλλευσης των παράνομωνμεταναστών από τους εργοδότες. Επιπλέον ασκήθηκαν κριτικές σχετικά με ταμεγάλα περιθώρια διακριτικής ευχέρειας που δίνονταν στις αστυνομικές αρχές,αλλά και με τη θέσπιση των υποχρεώσεων καταγγελίας των παράνομωνμεταναστών από τους πολίτες. Οι διατάξεις του νόμου ευνοούσαν τη σύνδεσητης μετανάστευσης με την εγκληματικότητα προσδίδοντας με τον τρόπο αυτόμια «αστυνομική λογική» (Λαμπριανίδης και άλ., 2001) στην αντιμετώπιση τουφαινομένου της μετανάστευσης, λογική η οποία ήταν σαφέστατα επηρεασμένηαπό το θεσμικό πλαίσιο και τις περιοριστικές πολιτικές μετανάστευσης τωνχωρών της Ε.Ε. Οι «επιχειρήσεις-σκούπα» που ακολούθησαν κυρίως απέναντιστους Αλβανούς μετανάστες και γενικά οι περιπτώσεις παράνομης μετανάστευσηςπου έγιναν αντικείμενο καταστολής επέτειναν τα φαινόμενα τουρατσισμού και της ξενοφοβίας.Παρά το θεσμικό πλαίσιο που τυποποιήθηκε στο Ν. 1975/91, στο πρώτο μισό71