Î¼ÎµÏ„Î±Î½Î±ÏƒÏ„ÎµÏ ÏƒÎ· και παροχη Ï Ï€Î·ÏÎµÏƒÎ¹Ï‰Î½ σε μεταναστες στην ελλαδα

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΟΧΗ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΣΕ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ82απαιτείται από τον ενδιαφερόμενο ετήσιο εισόδημα, το οποίο να ξεπερνά το20% του αντίστοιχου εισοδήματος του ανειδίκευτου εργάτη στην περίπτωση,όπου η συνένωση αφορά στη σύζυγο. Στην περίπτωση επανένωσης των τέκνωντο εισόδημα πρέπει να είναι κατά 15% υψηλότερο, για κάθε παιδί, εκτός απότην περίπτωση κατά την οποία οι δύο γονείς διαμένουν νόμιμα στην Ελλάδα,περίπτωση στην οποία δεν ισχύει η προσαύξηση του 15%.Σε ό,τι αφορά τη χορήγηση του καθεστώτος του επί μακρόν διαμένοντος αλλοδαπού,η προσπάθεια για μικρότερη συμμετοχή των ενδιαφερομένων αποτυπώνεταιμεταξύ των άλλων στον προσδιορισμό της έναρξης της προθεσμίαςυπολογισμού της πενταετούς νόμιμης διαμονής, το οποίο είναι το βασικό προαπαιτούμενογια την υποβολή της αντίστοιχης αίτησης. Ουσιαστικά, ενώ φαντάζειλογικό ότι η έναρξη της προθεσμίας θα αφορούσε την χρονική περίοδοπου συνδέεται με την πρώτη διαδικασία νομιμοποίηση των μεταναστών (ΠροεδρικάΔιατάγματα του 1997), η αρχική πρόθεση του νομοθέτη ήταν να οριστείη 1η Ιανουαρίου 2006 (Καψάλης, 2005). Τελικά, επιλέγει η ενδιάμεση λύσητου καθορισμού της αφετηρίας έναρξης της πενταετούς διαμονής με βάση τηναπόκτηση κάρτας διαμονής σύμφωνα με τον Νόμο 2910/2001. Σημειώνεται ότιμεταξύ των άλλων προϋποθέσεων υπάρχουν η ύπαρξη σταθερών και τακτικώνπόρων, η επάρκεια γνώσης της ελληνικής γλώσσας και στοιχείων γνώσης τηςελληνικής ιστορίας και του ελληνικού πολιτισμού, καθώς και η ύπαρξη καταλύματος,το οποίο να πληροί προδιαγραφές υγιεινής.γ) Οι αλλαγές που επιφέρει ο πρόσφατος νόμος στην διοικητική διαχείρισητου φαινομένου της μετανάστευσης, και ειδικότερα των παράνομων μεταναστώνκαι αυτών των οποίων εκκρεμεί η διαδικασία νομιμοποίησής τους, είναιίσως το πιο καινοτόμο στοιχείο του. Οι αλλαγές αυτές αφορούν, κυρίως, στηνενοποίηση της κάρτας εργασίας και της κάρτας διαμονής (αλλαγή η οποία συμβάλειστη επιτάχυνση των διαδικασιών απαλλάσσοντας ταυτόχρονα τους αλλοδαπούςαπό την διπλή υποβολή των ίδιων, σχεδόν, δικαιολογητικών), στην κωδικοποίησητων τύπων αδειών διαμονής σε 7 κατηγορίες και στην περαιτέρωδιεύρυνση των αρμοδιοτήτων της Περιφέρειας.Παρ’ όλα αυτά έμενε να αποδειχθεί σε ποιο βαθμό ανασταλτικοί παράγοντες,όπως η μικρή διάρκεια των εκδιδόμενων αδειών παραμονής, η διατηρούμενηγραφειοκρατία, η σύσταση και λειτουργία πολλών ειδικών επιτροπών,σε συνδυασμό με την ανεπαρκή στελέχωση των Περιφερειών και τον, ήδη,συσσωρευμένο αριθμό αιτήσεων νομιμοποίησης από τον προηγούμενο νόμο,θα οδηγούσαν σε μικρότερο αριθμό τροποποιήσεων και συμπληρώσεων απόαυτές που τελικά πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια εφαρμογής του προηγούμενουνόμου (2001).