Î¼ÎµÏ„Î±Î½Î±ÏƒÏ„ÎµÏ ÏƒÎ· και παροχη Ï Ï€Î·ÏÎµÏƒÎ¹Ï‰Î½ σε μεταναστες στην ελλαδα

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΟΧΗ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΣΕ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑμίσεων και μέτρων που αφορούν στους πρόσφυγες, γεγονός που ως ένα βαθμόσυνδυάζεται με την απροθυμία της δημόσιας διοίκησης να εφαρμόσει στηνπράξη την αρχή της ίσης μεταχείρισης μεταξύ ημεδαπών και αναγνωρισμένωνπροσφύγων (Αμίτσης, 2001).3.6 Οι διμερείς συμφωνίες με τις γειτονικές χώρεςΣτα πλαίσια μιας συνολικής αναφοράς για τις πολιτικές μετανάστευσης πρέπεινα αναφερθούν και οι διμερείς συμφωνίες που έχουν συναφθεί με γειτονικέςχώρες με σκοπό τη ρύθμιση της παράνομης μετανάστευσης και της εγχώριαςαγοράς εργασίας με έμφαση στην εποχιακή απασχόληση. Η πρώτηπρωτοβουλία αυτής της μορφής ανάγεται στις αρχές της δεκαετίας του 1990 μετη σύναψη συμφωνίας με την Αλβανία για χορήγηση 30.000 εποχιακών αδειώνεργασίας (Αμίτσης και άλ., 2001). Επίσης το Μάιο του 1996 υπογράφηκε συμφωνίαμε την Αλβανία, η οποία επικυρώθηκε με το Νόμο 2482/1997, για τηνέλευση εποχιακών εργατών προκειμένου να καλυφθούν ανάγκες της εγχώριαςπαραγωγής (Drougas, 1998, αναφέρεται στο Λαμπριανίδης και άλ., 2001). Το2001 στο Ζάγκρεμπ, στο πλαίσιο της “Πρωτοβουλίας για το Άσυλο και τη Μετανάστευση”,η Ελλάδα ανέλαβε ως επικεφαλής χώρα για την Αλβανία, ενώταυτόχρονα ολοκληρώθηκε η διαδικασία υποβολής προσφορών εκ μέρους τωνκρατών του Συμφώνου Σταθερότητας για την υποβοήθηση εθνικών σχεδίωνδράσης των χωρών της περιοχής για την αντιμετώπιση του προβλήματος τηςμετανάστευσης και του ασύλου (Σκουριά, 2004). Το 1995 υιοθετήθηκε ΣύμφωνοΣυνεργασίας με τη Βουλγαρία για την εποχιακή απασχόληση Βουλγάρωνυπηκόων μέσω της χορήγησης αδειών παραμονής και εργασίας για χρονικόδιάστημα τριών μηνών (Αμίτσης και άλ., 2001). Το σύμφωνο αυτό όμως δενεξειδικεύθηκε με Σύμβαση που θα επικυρωνόταν από το Βουλγαρικό Κοινοβούλιο,ενώ δεν περιελάμβανε την κάλυψη των μελών της οικογένειας των ενδιαφερομένων.Επίσης, θα πρέπει να αναφερθεί ότι με την Πρώην ΓιουγκοσλαβικήΔημοκρατία της Μακεδονίας έχουν υπογραφεί 21 διμερείς συμφωνίεςκαι πρωτόκολλα τα οποία όμως δεν έχουν κυρωθεί από την Ελληνική Βουλήλόγω του γνωστού προβλήματος με το όνομα της χώρας (Σκουριά, 2004).3.7 ΣυμπέρασμαΑπό όλα όσα εκτέθηκαν προηγουμένως καθίσταται σαφές ότι παρά τις όποιεςπροσπάθειες εκσυγχρονισμού της ελληνικής μεταναστευτικής πολιτικής, ιδιαίτερααπό το 2001, τα βασικά προβλήματα, που αντιμετωπίζουν οι μετανάστεςτης χώρας, παραμένουν κατά βάση τα ίδια, δεκαεφτά ολόκληρα χρόνια έπειτααπό την εμφάνιση των πρόσφατων μεταναστευτικών ρευμάτων από τρίτες χώ-91