Î¼ÎµÏ„Î±Î½Î±ÏƒÏ„ÎµÏ ÏƒÎ· και παροχη Ï Ï€Î·ÏÎµÏƒÎ¹Ï‰Î½ σε μεταναστες στην ελλαδα

ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΚΑΙ ΠΑΡΟΧΗ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΣΕ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑϋποθέσεις χορήγησης της παραπάνω κάρτας προβλέπονταν από το δεύτεροΠροεδρικό Διάταγμα. Η χρονική ισχύς της Κάρτας Παραμονής ΠεριορισμένηςΧρονικής Διάρκειας κυμαίνονταν από 1-3 έτη. Για τη χρονική κλιμάκωση τηςΚάρτας λαμβάνονταν υπόψη το είδος της εκτελούμενης εργασίας και το χρονικόδιάστημα εργασίας του αλλοδαπού στην Ελλάδα, η κατάσταση της οικονομίαςκαι το γενικότερο συμφέρον της εθνικής οικονομίας. Η Κάρτα μπορούσενα ανανεωθεί δύο φορές για διάστημα 2 ετών με κύρια προϋπόθεση για τον αλλοδαπότη βεβαίωση εισοδήματος ανειδίκευτου εργάτη που να αντιστοιχεί στοήμισυ τουλάχιστον των ημερών για το χρονικό διάστημα από τη χορήγηση τηςΚάρτας έως την υποβολή αίτησης για ανανέωσή της (Φακιολάς, 1998). Οι αλλοδαποίμε 5ετή παραμονή στην Ελλάδα, οι οποίοι διέθεταν τους αναγκαίουςπόρους για την κάλυψη των αναγκών στέγασης και συντήρησή τους μπορούσαννα λάβουν κάρτα παραμονής για χρονική διάρκεια 5 ετών. Στην περίπτωσηαυτή μπορούσαν επίσης να ζητήσουν την μη απέλαση ή την επανασύνδεση μεμέλη της οικογένειάς τους. Τέλος οι κάτοχοι της Κάρτας καθώς και τα μέλη τηςοικογένειάς τους, δικαιούνταν να εξέλθουν από την ελληνική επικράτεια καιεφόσον η Κάρτα ήταν ακόμη σε ισχύ να εισέλθουν και πάλι.Η κριτική που ασκήθηκε στα παραπάνω Προεδρικά Διατάγματα εστιάζοντανστην έλλειψη κινήτρων και στην ελλιπή ενημέρωση για τη νομιμοποίησητων παράνομων μεταναστών (εκτιμάται ότι 150.000 αλλοδαποί που διέμενανπαράνομα στην Ελλάδα δεν υπέβαλλαν αίτηση για τη Λευκή Κάρτα, Καβουνίδη,2001). Παράλληλα, η μη-πλήρης συμμετοχή των παράνομων μεταναστώνστη διαδικασία νομιμοποίησης μπορεί να αποδοθεί, είτε στην άγνοια, είτε στοφόβο ότι θα παγιδεύονταν σε μια νόμιμη διαδικασία, που θα μπορούσε να τουςθέσει υπό τον πλήρη έλεγχο των αρχών οδηγώντας πιθανώς έως και την απέλασήτους. Επιπλέον, η έκδοση των απαραίτητων δικαιολογητικών για την αίτησηχορήγησης της Πράσινης Κάρτας ήταν πολύ περισσότερος από αυτόν πουαρχικά είχε προβλεφθεί, με αποτέλεσμα ένα σημαντικό ποσοστό αλλοδαπώνπου ήταν κάτοχοι της Λευκής Κάρτας να αποκλειστούν από τη διαδικασία λήψηςτης Κάρτας Παραμονής Περιορισμένης Χρονικής Διάρκειας. Είναι χαρακτηριστικόότι από τους 373.000 που υπέβαλαν αίτηση για Λευκή Κάρτα μόνοοι 228.000 (61%) κατέθεσαν αίτηση χορήγησης της Πράσινης Κάρτας από τιςοποίες εγκρίθηκαν οι 219.000 (Φακιολάς, 2002). Το κόστος εφαρμογής τωνδύο Προεδρικών Διαταγμάτων υπολογίζεται σε περισσότερα από 500.000.000δρχ. ετησίως, ενώ παράλληλα, παρατηρήθηκε η ανάπτυξη ενός αριθμού μεσαζόντωνοι οποίοι, έναντι ορισμένης αμοιβής, προσέφεραν βοήθεια στουςπαράνομους μετανάστες που επιθυμούσαν να συμμετάσχουν στη διαδικασίανομιμοποίησης (Αμίτσης και άλ., 2001).73