praca dokt projekt 1

Widać stąd, że straty dielektryczne stają się równe zeru zarówno na granicydużych i małych częstości. Jednak w przypadku rzeczywistej części przenikalnościelektrycznej ε’ otrzymujemy [105, 114]:'ε → ε0dla ω → 0'ε → ε ∞dla ω → ∞Analizując hipotetyczny wykres, możemy zauważyć że przy częstościachω ~1τ Dprzenikalność elektryczna wykazuje dyspersję (zwaną również anomalną dyspersją). Przyczęstości krytycznej1ωc= , straty dielektryczne (absorpcja dielektryczna) osiągaτDmaksimum. Z zależności ε’ i ε” od częstości pola zewnętrznego możemy wyznaczyć czasrelaksacji dielektrycznej [116]. Jedna z metod wyznaczania τ D polega na różniczkowaniupików absorpcyjnych. Współrzędna punktu, która określa miejsce gdzie pochodna ε”przyjmuje wartość równą zero, wyznacza szukaną wartość czasu relaksacji [117].50