swiat 12 - Świat Architektury

• Budynek współgra z otoczeniem• Świetlikprzepompowni. W komorach filtracyjnychi ozonowania zastosowano systemowe powłokizabezpieczające. Pozostałe wnętrzawykończono tynkami i emulsyjnymi powłokamimalarskimi. Na posadzkach ułożono gresyo właściwościach antypoślizgowych.RozwiązaniaPierwszy człon nowego założenia stanowizespół częściowo zagłębionych zbiornikówwyrównawczych z komorą mieszania. Dalejznalazła się przepompownia, która dostarczawodę do komór ozonowania, położonychw dolnej części kolejnego segmentu. W obrębiepoddasza zlokalizowano ozonatoryi destruktory ozonu. Największym kubaturowoelementem zespołu jest część środkowaz filtrami węglowymi, gdzie przewidziano sześćpoziomów użytkowych, w tym dwa podziemne.Został on rozplanowany na rzucie prostokątao wymiarach 71x72 m, zadaszono gow sposób płaski. W centralnej części przekryciazlokalizowano wspomniany taras zielony, któryobudowano stromymi połaciami. Wnętrze halipodzielono na 2 części za pomocą szklanychścianek w konstrukcji aluminiowej.Od strony północnej do hali filtrów przylegająsegmenty części trzeciej – jest ich pięć.Pasmowy układ tych elementów zrealizowanona osi wschód-zachód. W dwóch poziemnychsegmentach skrajnych zlokalizowano komorynatlenienia końcowego, a w trzech pozostałych(nadziemnych, środkowych) – pomieszczeniatechniczne i pomocnicze. Na linii osigłównej przewidziano wejście do zespołu,przy którym znajduje się centralna klatka schodowa.Stamtąd można się dostać na wszystkiepoziomy użytkowe do ogrodu na dachuobiektu. Na poddaszu wydzielono strefę socjalnądoświetloną oknami dachowymi. Częśćdla pracowników uzupełniają: sala szkoleniowaz aneksem kuchennym, magazyn oraz zapleczesanitarne. Zlokalizowano także szatnięz odrębnymi pomieszczeniami higieniczno-sanitarnymidla personelu i obsługi technicznej,dyspozytornię, pokój operatora oraz obsługiurządzeń ochrony. Strefa środkowa skomunikowanajest łącznikiem (na ostatniej kondygnacjibudynku) z opisanym poprzednio II ciągiemtechnologicznym.Tradycyjne wyobrażenia dotyczące śródmiejskiejzabudowy sprzyjają ukształtowanymod lat poglądom niekorzystnie oceniającymduże bezokienne płaszczyzny elewacyjne.Występujący w tym przypadku specyficznytyp zabudowy wodociągowej, charakteryzującysię występowaniem ogromnych powierzchnibezokiennych, będących bezpośredniąobudową licznie tu występującychzbiorników wody – przysparzał wielu dodatkowychproblemów stojących przed projektantamiarchitektury. Problemy te rozwiązanostosując cały szereg zabiegów, które znaczącowpłynęły na ostateczny wygląd obiektu.Rozwiązaniem tego problemu stało sięotoczenie wspomnianych ścian skarpamiziemnymi, które pokryto zielenią, oraz zastosowaniena ich części wykończenia z klinkieruo starannie zaprojektowanej tektonice. Uzyskanyw ten sposób kontrast faktur i kolorówjest jednym z atutów kompleksu. „Grę” po-• Przekrój podłużny zespołu42 43